Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol…
Böyle anlatmış bir şair dizelerinde her türlü ayrılığı ve onun insana hissettirdiği melankolik duyguları. Peki her ayrılık kötü müdür gerçekten? Hep kötü duygular mı hissettirir insana? Bence değildir. Bence bazen iyidir, bazen lüzumludur, bazen oldukça sağlıklıdır. Sağlığa bağladım ya yine… Şaka bir yana gerçekten ayrılık bazen iyi gelir. Nerden çıktı bu şimdi diyenleriniz olabilir. Heybeden değil! Önümüzdeki haftalarda inşallah güzel ülkemi ve Samsun’umuzu temsilen Bangladeş’e gideceğim. Bu vesile ile hem alışmışlığın o tekdüze bestesinden sıyrılıp kendimi ve bakış açımı bir gözden geçirme, hem sizler için biraz yenilenme ihtiyacındayım. Bu da son derece sağlıklı bir davranış öyle değil mi? İşte tam da bu nedenle bu hafta sizlere küçük bir veda etmek istedim.
Süresini şu an bilemediğim bir zaman diliminde yazılarıma ara veriyorum, ama muhabbetime değil.
Hepinizi, o hiçbir zaman bizleri terk etmeyen Yüce Yaratıcı’ya emanet ediyor sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Sağlıcakla kalın…
