Uçurumun yanında adam
Adamın cebinde zaman
Bir kadına dokunur gibi
Şiirler söylüyor
Alfabenin tam ortasından
Kuşlar biliyor sırrını
Bir de mütefekkir,
Afyonlu akşam rüzgarları
Fısıldıyorlar kulağına;
Adını Hüseyn’in adının yanına yazacaklar
Hadi düş, bu uzun ve susuz yola
Kerbela’da sana aşkı anlatacaklar
Kuşlar düşüyor çaresizlikten
Kuşlar görüyor çünkü alnını
Tanıyorlar çünkü; gözünde gül saklayanı
Kuşlar okuyor
Dudakları çürüten yazısını
Biliyorlar ki adını Hüseyn’in yanına yazacaklar
Kerbela’da ona aşkı anlatacaklar
Şimdi söyle alınyazım
Söyle kül dökmezim
Söyle ömür törpüm
Serçe yüreklim
Can yoldaşım
Kan sırdaşım
Gözünde gül saklım
Söyle;
Kaç kanat çırpımı bu gökyüzü
Hangi yağmur bizden daha mavi
Şehrin meydanına İsa gibi
Gönlümüzden çakan kim bizi
Söyle;
Böğrümüzden akan denizlere
Bu adam yüzyıldır susuz de…
Yalnızca Serçe’lere yetecek kadar uyku istiyordu
Gözüne sürecek kadar da mavi de…
Söyle;
Onun için adını Hüseyn’in yanına yazacaklar
Kerbela’da ona aşkı anlatacaklar
