Modern zaman şiiri
Sanırım bundan böyle şeker atmayacağım çaya
Anlamayacağım, aslında kim neden öldürüyor
Aşık da olmam artık, yazık ki babam hasta.
Üyesi olmayacağım bir kurulun,bir meclisin; vah!
Takım elbiseye hep mesafeliydim, yakışmıyordu da
Giyemeyeceğim sanırım bir daha parlak potinler
Ankara yollarında mola yerlerinde derin bir nefesten
Ve afili kartvizitlerden de zevk almayacağım.
Kimseye küsemiyorum, denedim olmuyor
Kutlu gibi tonlarca kelimeyi sırtlanmayacağım
Hani nasıl derler şöyle artistçe, pervasızca
Az satan dergilere mısra saçmayacağım
Güzel başlamıştık, ama yolu yarıladık, elde var sıfır
Kırık dökük arada derede tanışıklıklar, sırdaşlık yok
Mesela ayağım sızlayınca bacağıma doğru inceden
Gecenin bir saati arayacağım dostum yok
Devlete küfretmekle yücelmekten vazgeçtim
Bloglar kurup süslü cümle üfürtmekten de
Eskiden okulum vardı, orda okey oynardık
O kız vardı ya hani kız, bana asılan…yok artık.
Baktım geçen gün kimseye hayran olamıyorum
Şu uzun yazılar yazan yazara hasta oluyor millet
Takatim olsa, oturup iki bardak çay yuvarlayacağım
Ana haberi sunsam süper olur da olmaz işte zor artık.
Ne yaparsın işte olmuyor; yaş gelmiş belli bir yere
Eve ekmek lazım, yumurta lazım, hemen lazım
Zengin de olamıyorum, kaderimde yok mu ne
Ürkünç geliyor bana Ferrari, o italyan kelime.
Sanırım analiz türetmekten yoruldum artık yeter.
İtiraf etmeliyim: öyle olmasaydı da böyle olacaktı kesin.
Köşe de yazamam artık bence, düşünsene şu çocuk
Benle yaşıt ama üç öykü kitabı var, kırkikibinfalovır
Bana tasavvuf lazım, mürşit lazım, durulmam lazım
Amerikanyaya Avrupaya git gel git gel kapkara oldu içim
Keşke kapağına hasta olduğum her kitabı sahiden
Okusaydım ulan be ! Ne bilgili olurdum.
