Her şey eskidi...Evler, giysiler, eşyalar derken umudumuz olan eskimeyen tek şey dostluklardı. Lakin son yıllarda o da eskidi.
Çocuk olduk, genç olduk, evlendik derken zamanın içinde hakikatli dost olduk, dostlar edindik... Eski zaman diye dedelerimizin, ninelerimizin anlattığı dostlukları bizler yaşayamadık. Dost olduk, dost kalamadık bizler.
2000'li yıllarla gelen kuşak yalnızlaşmış, çıkarları için iletişime açık, dost değil tabiri caizse "kanka" yakınlığı adı altında bir bağ geliştirdi. Kafelerde sohbet etmek için bir araya gelip, en ufak fikir ayrılığında iletişimi koparan, sorsan 10 dakika önce "Öl de ölelim!" psikolojisinde bir dostluk, arkadaşlık.
Peki bunun nedeni 2000 öncesi kuşağında dostluk kavramından uzaklaşılmaya başlanması olabilir mi? Bu sorunun cevabı yeni gelen nesilde. Çünkü artık aileler arası ilişkiler bile o kadar kopuk halde ki komşuluklar selam vermenin ötesine geçmemekte. Durum bu kadarla kalmayıp yediği içtiği ayrı gitmeyen çocukluğu, gençliği ortak yaşanmışlıklarla dolu dostları bile birbirine yabancılaştırmakta.
Bir telefon uzağındayım, çağırsan iki elim kanda olsa gelirim, diyen kuşak da mazide kalmaya başladı. Sebepleri o kadar normalleşmeye başladı ki aradığınızda, şimdi açmayayım sonra dönerim, dönmek için uzun zaman verdikten sonra çok yoğunum, başımı kaşıyacak vaktim yok, gibi üstünkörü bahaneler oldu. Teknoloji geliştikçe, ekonomik durumlar değiştikçe dostluklar da zarar görmeye başladı.
Eski mahalle arkadaşlıkları, okul arkadaşlıkları ile kurulan yakın dostluklar birer anı halini almaya başladı. Karakterleri birbirinden farklı iki insana uyum içinde iletişim kurduran düzen, bir noktadan sonra çağın her geçen gün zorlaşan koşullarıyla vefasız kişilikler olarak dostlukları bitirmekte..
"Eski dostlar" şarkısı uzun yıllar önce yazılmış olsa da ne üzücüdür yaşanılan hayatlarımızda dostluk kelimesinin karşılığı artık boş kalmakta. Bizler sevinci, hüznü, ilk aşklarımızı paylaştığımız, dert ortağı dostlarımızı koşulları bahane ederek eski dostlar etiketi yapıştırıp rafa kaldırıyoruz.
Dünya dönüyor, insanlar doğuyor, yaş aldıkça bir gün geliyor bizleri bırakıp göçüyorlar. Sahip olduğumuz gerçek, samimi dostlarımıza sımsıkı sarılmalı, zamanın getirdiği erozyondan etkilenmeden ömürlük vefa ile korumalıyız.
Sizi seven, vefalı dostlarınız çok olsun... Dost olun, dostça kalın...
