Aşk, Allah’ın bilgi ve seyri-ü temaşasının sonucu olduğu için âşık ariftir.
Âşık dünyaya dalıp huzur buldu ise vay haline. İşte o zaman aşk kaçar gider ondan.
Kaldırmaz bu sıkleti yüreciğim der aşk her yerim parça parça.
Bu yüzden ak azmi içerir.
Biz beni yok ettiğimizden sofraya geliriz. Eşiğe yürürüz, ayağa gideriz. Biz aşığız karıncayı incitmeyiz.
Aşk böyle bir şuur gerektirir.
Deriz ki bil ki acizim, bil ki kötüyüm, bil ki insanım.
Âmâ bil ki sevinim.
Kuş misali gagam kadar alırım, aldığımı taşır kaynağa ulaştırırım.
Öleceksem yolunda öleyim diyebilmektir aşk.
Taca, eşyaya tekmeyi vurup Allah yoluna revan olup sadece O’nu istemek güç ister, kuvvet ister, gönül ister.
Böylesi bir durulukta yaşanmalı aşk.
Aşk ab-ı hayatından tadan kişinin sebebi Aşk tır
Aşk hançerinin gönülde açtığı yara ilaç kabul etmez. Tek ilacı pür-i aşk tır.
Yanar,yanar,yanarak derman bulur aşık.
Âşıklara gel olmaz, al olmaz. Gelmiştir, almıştır bırakmıştır sözü. Âşıkların sözü olmaz.
Bilinmeyi istedi ve var etti cihanı. İns dedi yarattı kadehi.
Aşk ile dolmayacak kadehi boşuna mı yarattı?
Şuurlu olmalı insan.
Gün döner, kamer güne yenik düşer gibi görünür ama acaba öyle midir?
Yok, olur mu sanırsın? Göz önündedir eser görmez misin?
Biz biliriz “ben” güzel bir gamzede leke. Biz “ben” bilmeyiz bu bedende.
Hadi o zaman benlikten geçelim.
Tekrar, tekrar yanar aşk. Bitmez, tükenmez, dinmez aşk.
Aşk’a av mı gerek? Avlanmak mı gerek? Av ne demek? Avlanmak ne demek?
Âşık bilmez bunları.
Bir canlık canı aşk geldi aldı, savurdu gitti. Mecnun etti sildi, yazdı en başta.
Arz üzerinde aşk, bak, her yer aşk
Gök üzre aşk, bak, her yer aşk.
Yer aşk, gök aşk.
Gaza mübarek, bayram bayram ola.
