Avrupa'daki gerginlikler devam ederken, Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron yakın zamanda düzenlediği bir basın toplantısında şu soruyu sordu: "Ukrayna'da savaşı kim başlattı? Kim nükleer silahlarla tehdit ediyor?" Macron'un konuşma noktaları, kasıtlı olarak Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'i cevap olarak göstermek üzere tasarlandı ve Almanya Şansölyesi Olaf Scholz'a ve diğer Avrupa liderlerine Ukrayna'yı destekleyen önlemleri hızlandırmaları için bir mesaj gönderdi.

Eğer Macron bu konuşmayı iki yıl önce yapsaydı ve Ukrayna'ya Rus güçlerini püskürtmek için yeterli askeri ve siyasi destek sağlasaydı daha anlamlı olurdu. Ancak, Macron ve diğer Avrupa liderlerinin son iki yıldaki tepkileri çekingen ve parçalı kaldı.
Böyle birleşik bir Avrupa kararlılığının olmaması, Ukrayna'ya yeterli bir can simidi sağlayamadı. Vaat edilen cephane tedariki Ukrayna'ya geç ve yetersiz bir şekilde ulaştı, yüksek teknoloji ürünü askeri teknolojiler ve potansiyel oyun değiştiriciler ya saklandı ya da çok geç sağlandı. Hatta hakaret ekleyen hasara, bazı AB ülkeleri Moskova'ya karşı uygulanan ekonomik yaptırım paketlerinden kaçamak yollar aradı ve böylece Rus ekonomisine fiilen yardım etti.

Savaşın başlamasının üzerinden iki yıl geçti ve Dinyeper'den Karadeniz'e uzanan topraklar Rus işgali altında kalmaya devam ediyor. Her geçen gün durumu Ukrayna için askeri ve diplomatik açıdan daha karmaşık hale getiriyor. Belki de Macron şöyle sormalıydı: "İlgili taraflar nasıl müzakere masasında toplanabilir ve kim diyaloğu kolaylaştırmak için arabuluculuk yapacak?" Ukrayna'ya verdiği askeri destek yetersiz olduğundan, dürüst olmalı ve barışı bulmaya daha fazla odaklanmalıdır.
Uzamış yıpratma savaşı, beklenen karşı saldırının sekteye uğraması ve Kakhovka barajının patlatılmasıyla birlikte Rusların savunma mevzilerini güçlendirmelerine izin verdi. Herson saldırısından bu yana önemli toprak kaymalarının olmaması, aktörleri belirsiz bir süreçte fiili sınırları kabul etmeye zorluyor.

Savaş iki tarafı da çıkmaza sürüklüyor

Ukrayna iç siyasetinde, eski Başkomutan Valeriy Zaluzhnyi ile Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodymyr Zelenskyy arasındaki gerginlik durumun kötüleştiğini gösteriyor.

Durum Ukrayna için olumsuz bir şekilde geliştikçe, AB ve ABD tarafından açıklanan son yardım paketleri, Çek Cumhuriyeti'nin Ukrayna için uluslararası satıcılardan silah tedarik etme önerisi [3] ve İsveç'in uzun zamandır beklenen Gripen Savaş Uçağı hibesi Ukrayna'ya askeri durumu lehine çevirmek için yetersiz kalıyor. Bu arada, Macron tarafından önerilen ve Çek Cumhurbaşkanı Petr Pavel tarafından desteklenen Ukrayna'ya asker gönderme fikri önemli riskler taşıyor.

Rus yanlısı Transdinyester'deki bazı parlamento üyelerinin Rusya ile birleşme çağrısı, 2014'ten önce Güney Osetya (Gürcistan) ve Donetsk/Lugansk'ta (Ukrayna) yaşanan olayları yakından takip ediyor. Ancak, geçmiş örneklerden farklı olarak, Rusya'nın bitişik bir kara sınırı yok, tek geçerli yol Odessa'nın işgali. Savaşın Moldova'ya sıçraması Avrupa'yı güvencesiz bir durumda bırakıyor.

Odessa'nın işgali zorlu bir mücadele olsa da, Ukrayna'nın Batı istihbarat servisleriyle işbirliği, insansız hava araçları kullanılarak Karadeniz'deki Moskova filosunun hedef alınması ve Rus deniz çıkarma birliğine getirilen kısıtlamalar Odessa'yı korumaya yönelik savunma tedbirleri olarak yorumlanmalıdır.