Hayatı anlamlı kılan en önemli şeylerden birisidir sevmek.
Hayat severek yaşanır.
Hayata küsenler, hayattan bezenler, hayata veda edenler sevgiyi kaybedenlerdir.
Oysa herşey sevmekle başlar.
Sevenler ancak sevdirir.
Güzeller güzeli ‘Sevdiriniz, nefret ettirmeyiniz’ buyurmuştur.
Oysa biz ne kadar çok nefret ettiriyoruz.
İnsanların çoğu olumlu olana değil de, olumsuza odaklanmayı seviyor.
Genellikle sevdirmeyi ve müjdelemeyi değil, nefret ettirmeyi ve korkutmayı yeğliyor.
Sevemediğimiz, kalbimizde sevgiyi boğduğumuz için sevdiremiyoruz.
Zora talip olmak yerine, kolayı tercih ediyoruz.
Emek ortaya koymayı değil, kısa yoldan köşeyi dönmeyi seviyoruz.
Sevdirmek emek ister, zordur; nefret ettirmek ise çok kolay.
Sevmeyi, sevdirmeyi ve sevindirmeyi beceremeyenler nefret ettirmekten de geri durmuyorlar.
Olumsuz hadiseler, kötü örnekler hep sevgisizlikten ve sevdirememekten kaynaklanıyor.
Bizim olumsuzlukları çoğaltmaya değil, olumlu olanları göstermeye ihtiyacımız var.
Sevgi ilgiyi doğurur.
Sevgi beslemediğimiz birşeye, birine ilgimizi göstermeyiz.
İlgimizin olmadığı birşeyle uğraşmak durumunda kalıyorsak, zorunluluktandır bu.
En güzel şey yapmaya zorunlu olduğumuz, yapmakla sorumlu olduğumuz şeye dair ilgi ve sevgiye sahip olmaktır.
Yapılan bir işin yükü ne kadar ağır olursa olsun, değil mi ki o yükü taşıyan bilerek, isteyerek ve severek yapıyor bunu, hafiftir, hafifler.
Dünyanın en hafif, en kolay işi dahi sevilerek yapılmazsa ağırdır, taşıyanı ezer.
Zoraki yaptığımız bir işten verim beklemek beyhudedir.
Oysa sevginin içerisine katıldığı iş bereketlenir.
Bir kimse yaptığı işi severek yapıyorsa, insanlar ona özenir; o işi aynı zamanda sevdirmiş olur.
Bugün severek yaptığımız birçok şeyin, geçmişte o işi severek ve ilgi ile yapan kimselerden aldığımızı, onlara özendiğimizi ve o işi bugün bizim de severek yaptığımızı farkedeceğiz.
Nefret ettirilen metanın talibi olmaz.
Sevdiğimiz, severek yaptığımız işlere ilgimizi sonuna kadar açarız.
Sevmediğimiz şeylere de ilgisiz davranır, sırtımızı döneriz.
Sevgi kazandırır; nefret kaybettirir.
Sevgi dolu bir kalbe sahip olmak herşeyden öte o kalbin sahibine yaptığı en güzel iyiliktir.
Sevgi kanatsa, nefret prangadır.
Nefret ve kinden beslenen kalp sahibini yer ve bitirir.
Ezcümle;
Sevmeyen sevdiremez.
Sevmeyen ve sevdiremeyen sevindiremez.
Sevdiremeyenlere, özendiremeyenlere, sevindiremeyenlere sözümüz şudur:
Madem sevdiremiyorsunuz, gölge etmeyin, nefret ettirmeyin bari.
Sevginin nefrete galip geldiği bir dünyanın kurulması duası ile...
