Demek ki isteyince ya da gerçekle yüzleşince hakikati itiraf edebilen Batı medyası da varmış.
Son dönemlerde okuduğum en çarpıcı tanımlama ABD merkezli Newsweek’ten geldi:
“Erdoğan’a 'diktatör' demeyi bırakın. Diktatörler ikinci tura kalmaz.”
Evet, aslında Masa’nın bütün tezleri nasıl çöktüyse “tek-adam, ucube sistem” iddiaları da öyle çöktü.
Tıpkı Parlamenter Sitem iddiaları gibi ve yine Akşener’in Başbakanlık hayali gibi.
Bütün bu gerçekler, aslında Kılıçdaroğlu’nu da bir samimiyet testine zorluyor.
Onurlu bir siyasetin yolunun partisiz bir cumhurbaşkanından geçeceğini ifade eden Kılıçdaroğlu’nun -artık bütün tezler çöktüğüne göre- parti genel başkanlığından istifa etmesi ve kendi ifadesiyle “onurlu” siyasetinin yolunu açması gerekmez mi?
Zira bu sistemle derdi olmayanların böyle bir iddiası olmadığına göre, iddia sahibinin bunu ispatının tam da zamanıdır.
Zira gerçekleşmez ise bu defa da bu satırları yazanın iddiası haklılık kazanır.
O da “Masa kazandığında asla parlamenter sisteme dönmez ve partili Cumhurbaşkanlığını sonlandırmaz” iddiamdı.
Öyle anlaşılıyor ki seçim akşamı bile son ana kadar kendini gösteren “stratejik yalancılık” hala devam etmektedir.
İnsanların gözlerinin içine baka baka yalan söyleyebilen bir siyasi anlayış, bu ülkeye çok şey ve çok zaman kaybettirdi.
Bunun farkına varmamalarının sebebi ise Hüseyin Avni Paşa’nın Sultan Abdülaziz’e karşı söylediği; “Kinim dinimdir” sözünü hatırlatan bir Erdoğan düşmanlığıdır.
Eğer bu kin normal bir siyasi rekabet seviyesine inemez ise sadece siyasi hayatımız değil, sosyolojik dokumuz da bundan çok zede alacak gibi görünüyor.
Zira seçim yenilgisi sonrası muhalif kanattan depremzedelere gelen nefret okları, bunun en açık göstergesidir.
İnsan olma halini sorgulatan ve hiçbir değerimizle bağdaşmayan bu kindarlık, hiçbirimize kazandırmayacak.
Lakin hakikatimizi de yerinden edemeyecek.
Bu millet hala bu çukur zihniyeti tel‘în edebilme ferasetindedir.
28 Mayıs’ı 29 Mayıs’la İstanbul’un fetih yıldönümüne bağlayarak da bunu gösterecektir inancındayım.
