Bugün Müslüman gençler üniversitede “muhafazakâr” görünmekten çekiniyor. Utanılacak bir şey olarak görüyor. Yirmi yıl önce kolunda “Gerçek Hayat” dergisi taşıyarak gurur duyan Müslüman gencin yerini, bundan utanan bilakis sol yandaşlı dergileri taşıyarak gurur duyan genç aldı. Gençler üniversitede kendilerine “dinci” yaftası vurulacak diye çok korkuyor. Bu yüzden çoğu genç alkole üniversitede başlıyor. Üniversitedeki çağdaş arkadaşlarına ayak uydurmak onun için o kadar önemli ki “haram” kavramını unutuyor. Gencimiz inançsızım diyemiyor ama ortamlarda Müslüman olduğunu da dile getirmiyor. Yani hem Allah’a hem arkadaşlarına ikiyüzlülük yapıyor. Onun tek derdi ortamda “ben dinci değilim, aydınım, çağdaşım” demek. Bu çağa ayak uydurmak onun için çok önemli. Bu çağa ayak uydurmak için dini hassasiyetlerinden kolaylıkla vazgeçebiliyor. Çünkü karşılığını alkol, zehir ve kadın olarak alıyor. En vahimi aileleri bundan habersiz. Üzgünüm, çoğunuzun çocuğu ya günahkâr ya inançsız ve haberiniz yok… Yedi yıl üniversite okumuş biri olarak söylüyorum: Tanıdığım bütün ateistlerin ailesi dindardı, namazındaydı ve çocuğunun ateist olduğundan haberi yoktu.

“Çağa ayak uydurmak için dinimizden vazgeçmeyeceğiz. Dinimizden vazgeçmediğimiz için çağa asla ayak uyduramayacağız” diyemiyorlar.

Biz gençler artık “okuyup büyük adam” olamıyoruz. Çünkü büyük adam denince akla makam ve çok para; okumak denince de profesörlük veya tıp, hukuk gibi bölümler geliyor. Bugün bir genç ilim sahibi olmayı isteyemez. Ailesi izin vermez. Aç kalma riski korkutur. Rızkı Allah verir diyen ailelerin çoğu, söz konusu kendi çocuğu olduğunda makam sahibi, unvan sahibi olmasını istiyor. Kibirlenmek istiyor. Bu ülkede torpil bu yüzden bitmiyor. Torpilden şikâyet edenler, torpil yapma imkânı olmayanlar. Bugün üniversite okumayan; “okuyamadı” diye başlayan cümlelerle aşağılanıyor. Bir işte usta olmayı istemek, aileler için utanç verici. Böyle giderse on sene sonra bu ülkede iyi bir terzi, berber, araba tamircisi kalmayacak. Çünkü kitaplarla arası iyi olmayan öğrenciler, zanaat öğrenmesi gereken yaşlarda okul sıralarında geçiriyor vaktini. 22 yaşında eğitim hayatı biten bir öğrenci de o yaştan sonra hiçbir işte usta olamıyor. Ustalık eğitimi alacağı yaşı çoktan geçmiş oluyor.

Gençler âlim olmak istemiyor. Lüksü yok. Aileler, bir an önce para kazansın istiyor. Zanaat bilmeyen binlerce üniversite mezunu rakip var önünde çünkü.

Ha gençler de suç yok mu? Elbette var. Aileler, genci gurbete gönderiyor. Yurt/ev ve harçlık ayda bin lira para yolluyor. Devlet de aylık beş yüz lira veriyor.

Gençler ise bu parayı her gün bir kafede kız/erkek gözeterek, kahveye 7 lira vererek harcıyor. Gençler üniversite bitirmeyi, yüksek gelir için yeterli görüyor. Yirmi kitap okumadan üniversite mezunu olan öğrenci sayısı yüzbinlerce.

Bayramınız mübarek olsun. Affımıza vesile olsun.