İslam ümmetine Türkiye milletinin kıyamı sirayet etse…
Dünya değişim çağını yarın sabah yaşardı…
Rahmet devri başlar…
Kan devri kapanırdı…
Ortadoğu Kerbela’dan biraz ibret aldaydı bin yıldır kan ağlamıyor olacaktı…
Ümmet kendini ezen, sömüren Batı için yumuşak lokma olmaktan vazgeçseydi her bir genç Hz. Hamza (r.a.) gibi durabilseydi…
Dinimizi iyi anlatıp İslam medeniyetine yönünü dönebilseydi bugün yarım milyar yetimden söz edilmeyecekti…
İslam ümmeti zilletin içinde yaşadığı bu acı sınanmayı değiştirmek için hiçbir şey yapmadı…
Ya ölümleri bekledi…
Ya da ölenleri izledi…
Elli yıl bir zalim kafirin onu yönetmesine baş kaldıramadı…
Elli yıl Mısır’ı bir zalime teslim edenlere razı geldi…
Hasan El Benna yanı dirilseydi bahar gelecekti…
Mezhebini dininin önüne koyup kandan ülkelere dönüştüler…
Tefrikalar ile bir biri öldüren kardeştiler…
Birbirimizi boğazlamamızı izlediler…
Irzı kirlenmiş…
Çocukları katledilmiş…
Coğrafyası işgal edilmiş bir ümmet…
Hala neyi bekliyor sorusuna cevap bulamıyor…
Toplanıp toplanıp dağılıyorlar…
İslam ülkelerinde büyük toplantılar tertip ediyorlar…
Geçen Ortadoğu’dan birçok ülkeden Müslüman milletvekilleri Türkiye’ye geldi. Sayın Cumhurbaşkanımız İslam’ın ve Kudüs’ün önemini anlatan muhteşem bir konuşma yaptı…
Bizler evlerimizden kalbimiz titreye titreye izlerken Ortadoğulu kardeşlerimizi yarı uykulu görmek, beden dilinde heyecansız görmek yine yüreğimizi incitti…
Reis ümmetin yol haritasını çiziyor…
Ufuklar açıcı sözler söylüyor…
Dirilişimizi ümmet kardeşliği üzerinden yapmaz isek daha bir sürü işgal edilmiş İslam beldeleri buluruz ve bizi daha çok ezerler diyor…
Salondakilerin refleksi sanki ölmüşlerinki gibi…
Miskinliğin zirvesini yaşamaktan, tepkisiz kalmaktan, sadece ah vah demekten her gün ölen İslam alemini konuşmak üzere toplanmış adamlar beni hüzne boğdu…
Ümmetin hüzünlü gidişatı bunların eli ile değişmez…
Cumhurbaşkanı daha nereye kadar BM merhametini bekleyeceksiniz diyor…
Daha nereye kadar kendi iki milyar gücümüzü ortaya koymayacağız diyor…
Halep ağlıyor, Kudüs ağlıyor, Kahire, Yemen ağlıyor…
Afrika kıtlığın dibinde can veriyor…
Beyaz adam insanlığın nüfusu azalsın diye ölümlere sebebiyet veren projeler üretiyor…
Biz ümmetin ölümlerini konuşmaktan…
Kerbela’yı anlatmaktan bir adım öteye gidemiyoruz…
Bu kanlı çağa dur deme devrimlerine ne zaman geçeceğiz demiyoruz…
Türk milletinin üstünde bin yıldır Kerbela oynanmıyor mu sanıyorsunuz…
Oynanıyor, hem de her an, ancak bu şerefli millet bir kez vatanı hafife alırsak vatan ölür dediği için…
O ruh ve şuur ile bugüne kadar soylu kıyamlar verdiği için yenilmiyor…
Yenilemiyor…
Yıkılamıyor…
Aziz kalmak için şerefli dik duruşlar lazım…
Allah’a dayanıp izzetli bir yaşam için dik durmalarının karşılığını zalime fırsat vermeyerek alıyor bu millet…
On Beş Temmuz gecesi vatanını, sancağını, ezanını kimseye ezdirmeme duruşu sergileyerek, sadece İslam ümmetine değil, Batı’ya bile ibretlik oluyor…
Ancak yüz yıllardır yediği kan, içtiği kan ümmet hala dünyayı sarsacak bir birliktelik kurmuyor…
Seçilmiş Muhammed Mursi zindanda, koskoca İslam ümmeti etkisiz ve tepkisiz…
Bir adamın omuzlarında soylu bir dava içeride, dışarıda, sınırda her yere yetmeye çalışıyor…
Kalkın ey uyuyan kalabalıklar, düşman daha da zalimleşecek diyor, kimse duymuyor…
Adam gibi yaşayalım, ölüm gelirse o da şehadet olsun diyor…
Yer altı kaynakları ile zengin Ortadoğu zenginliğini yaşayamıyorsun bile…
Petrol ülkende, petrolünü sen çıkartamıyorsun bile…
Petrol için her gün ölümünü sen izliyorsun öylece…
Ödül verdikleri Irak lideri Saddam’a bakın…
Kaddafi’ye bakın…
Batı ödül verir sonra ölüm getirir…
Artık Batı’ya dönen yüzünüzü Hz. Allah’a çevirin…
Ve Hz. Allah’tan özür dileyip soylu bir direnişe geçin…
Kandan dünyayı çevirmek için dünya İslam medeniyetine muhtaç…
Dünya adil ellere muhtaç…
Kalkıp yüreğinizi ümmetin son kalesi Türkiye’nin yüreğinin üstüne koyun…
Ellerinizi kardeşlerinizin ellerinin üstüne koyun…
Ve bu acımasız çağın son dilimi…
Ya kurtulmuşlardan oluruz…
Ya da zillet içinde yaşayanlardan…
Bu cihan devletini ve ordusunu ve halkını insanlığın baharı için muzaffer eyle Allah’ım…
