Antalya’da, babasını bebekken, annesini de bir yıl önce kanserden kaybeden ve yaşamını 7 yıldır diyalize girerek sürdüren kadının yüzü gece gelen “Uygun böbrek bulundu” telefonuyla güldü.

Kumluca’da yaşayan Filiz Dönmez’e, 2018’de mide bulantısı ve kusma şikayetiyle gittiği hastanede kronik böbrek yetmezliği teşhisi konuldu.

BÖBREKLERİ İFLAS ETTİ

Durumu ağırlaşınca 3 ay hastanede yatarak tedavi altına alınan Dönmez, böbrekleri iflas edince diyalize girmeye başladı.

Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisat Bölümü’nde üçüncü sınıfta okuyan Dönmez’e doktorları hastaneye yakın olması gerektiğini söyleyince misafir öğrenci olarak Akdeniz Üniversitesi’ne geçiş yaptı.  

Antalya Gece 03.00’Te Gelen Telefon Hayatını Değiştirdi

7 YIL BOYUNCA NAKİL BEKLEDİ

Zorlu diyaliz ve hastane sürecine rağmen üniversiteyi bitirip, girdiği sınavı kazanarak kamuda çalışmaya başlayan Dönmez, 7 yıl boyunca nakil olmayı bekledi.

Donör olmak için tahlil veren annesine kanser teşhisi konuldu.

Bebekken babasını kaybeden Dönmez, bir yıl önce de annesini karaciğer kanserinden kaybetti.

Genç kadının donör için gönüllü olan dedesine de kronik kalp yetmezliği teşhisi konulunca, kadavra nakil listesine alındı. Diyalize giren Dönmez'in hayatı saat 03.00'te çalan telefonla değişti.

Düden Şelalesi'ndeki falezlerden düştü, itfaiye ve AFAD kurtardı Düden Şelalesi'ndeki falezlerden düştü, itfaiye ve AFAD kurtardı

Antalya’daki nakil merkezine çağrılan Dönmez’e, kadavradan bağışlanan böbrek nakledildi. 

“MAKİNEYE BAĞLI YAŞAMAK ZORUNDA KALDIM”

Yeniden yaşama sarılan Dönmez, böbrekleri iflas edince hayatının zorlaştığını ve makineye bağlı yaşamak zorunda kaldığını belirtti.

Sağlık sorunlarına rağmen üniversiteyi tamamladığını belirten Dönmez, şu ifadelere yer verdi:

“Bir gün organ çıkacağını hiç beklemiyordum. Gece 03.00'te aradılar. Üç hasta daha vardı, bana uyumlu çıktı. Yedi senedir diyalize o kadar çok alışmışım ki nakilden sonra hangi gün diyalize girecektim diye bakıyorum. Diyaliz alırken yemeklerde kullandığım ilacım vardı, onu unuttum diye tedirgin oluyorum.

İleri tarihte programım olduğunda 'o gün diyalizim var mı' diye bakıyorum. Çünkü benim normalim böyle olmuştu. Hala alışamadım normal hayata. 'Ömür boyu makineye bağlı mı olacağım' diyordum, gece çalan telefonla tüm hayatım değişti.

Diyalize bağlı yaşamak zor. Dua ediyorum bana organını bağışlayana. En büyük sevap, bir insanın hayatını değiştiriyorsunuz, onu makineye bağlanmaktan kurtarıyorsunuz.”

Kaynak: AA