DEMET İLCE / MUHABİR
Bir laboratuvar çalışması, mikroplastiklerin vücutta bilim adamlarının daha önce düşündüğünden daha uzun süre kalabileceğini ve tümörlerin içindeyken kanserin yayılmasına katkıda bulunabileceğini öne sürüyor.
Ancak araştırmanın çeşitli sınırlamaları var. Örneğin, bilim adamları laboratuvar kaplarında yetiştirilen kanser hücrelerini kullandılar; bu nedenle sonuçların, kontrollü laboratuvar koşullarının ötesinde gerçek hayattaki biyolojik sistemlere nasıl uygulanacağı henüz bilinmiyor. İncelenen mikroplastikler ayrıca çevrede bulunanlardan biraz farklıdır çünkü ikincisi farklı şekillere sahiptir ve belirli şekillerde bozunur.
Bununla birlikte, Kaliforniya Üniversitesi, San Francisco ve Sidney Üniversitesi'nde mikroplastikler üzerine çalışan bir araştırmacı olan Nicholas Chartres, laboratuvar-çanak çalışmasının bulgularının "çok endişe verici" olduğunu söyledi. Yeni araştırmaya dahil olmayan Chartres, "Bu tür çalışmalar harekete geçmemiz için kritik erken uyarı işaretleridir" dedi.
Mikro ve nanoplastikler (MNP'ler) vücuda en yaygın olarak soluma yoluyla veya biraz daha az yaygın olarak sindirim yoluyla girer. Önceki araştırmalar, çapı 10 mikrometreden küçük olan ve tek kullanımlık su şişelerinde bulunan daha küçük MNP'lerin, daha büyük parçacıklardan daha istilacı olduğunu göstermişti. Laboratuarda yetiştirilen hücreler ve fareler üzerinde yapılan çalışmalar, bu tür parçacıkların hücre zarlarına nüfuz edebildiğini, hücrelerde birikebildiğini ve hücresel stresi tetikleyebildiğini göstermiştir.
Ancak MNP'lerin hücrelerde nasıl biriktiği tam olarak anlaşılamamıştır.
Şubat ayında Chemosfer dergisinde yayınlanan bir çalışma, hücre ikiye bölündüğünde MNP'lerin bir hücreden sonraki nesle aktarılabildiğini gösterdi. Dahası, plastikler hücrelerden atılma belirtisi de göstermiyor.
