Semra Köylü – Diriliş Postası
Bu sendrom, annenin duygusal olarak çocuğuna aşırı derecede bağımlı hale gelmesiyle başlıyor. Çocuk, annenin sürekli kontrolü altında kalarak özgüven geliştirmekte zorlanıyor ve sosyal becerilerinde ciddi eksiklikler ortaya çıkıyor.
Aşırı korumacı anneler ve bağımlı ilişki
Psikologlar, bu sendromun genellikle annenin geçmişte yaşadığı duygusal travmalardan kaynaklandığını belirtiyor. Anne, kendi eksik kalan sevgi ve güven ihtiyaçlarını çocuğu üzerinden telafi etmeye çalışıyor. Bunun sonucu olarak, çocuk üzerindeki aşırı korumacı tutumlar devreye giriyor ve çocuk, kendi kararlarını almakta zorlanıyor.
"Çocuğun sosyal gelişimi engelleniyor"
Bağımlı anne sendromu, çocukların sosyal ilişkilerini de derinden etkiliyor. Uzmanlar, bu sendroma sahip çocukların sosyal ortamlarda çekingen davrandığını, diğer çocuklarla uyum sağlamakta zorlandığını belirtiyor. Ayrılık kaygısı, bu çocukların okul ve benzeri sosyal çevrelere adapte olmasını zorlaştırıyor. Psikologlara göre, bu tür çocuklar yeni deneyimlere açık olma konusunda çekingen davranıyor ve özgüven eksikliği yaşıyor.
2 ve 3 yaş sendromu: doğal gelişim mi, tehlikeli bir bağlılık mı?
Uzmanlar, özellikle 2 ve 3 yaş döneminde anneye bağımlılığın doğal bir gelişim süreci olduğunu vurguluyor. Ancak bu dönemde çocukların bağımsızlık adımları atmasına izin verilmezse, bağımlılık kalıcı hale gelebiliyor. Annelere önerilen en önemli yöntem ise çocuklarına basit sorumluluklar vererek özgüven kazandırmak ve sosyal etkinliklere katılmalarını teşvik etmek.
Bağımlı anne sendromu nasıl tedavi edilir?
Psikologlar, bu sendromun tedavisinde bilişsel-davranışçı terapi (BDT) ve aile terapisi gibi yöntemlerin etkili olduğunu söylüyor. Annenin duygusal bağımlılığını yönetmeyi öğrenmesi ve çocukla arasına sağlıklı sınırlar koyması gerektiğini belirten uzmanlar, bu süreçte annenin kişisel ilgi alanlarına yönelmesinin önemini vurguluyor.
"Bağımsız bir birey olmasına yardımcı olun"
Uzmanlar, bağımlı anne sendromuna sahip çocukların özgüven kazanmaları için ebeveynlerin cesaretlendirici ve destekleyici bir yaklaşım benimsemesi gerektiğini belirtiyor. Çocuğa küçük sorumluluklar vererek, karar almasına imkan tanımak ve sosyal ortamlarda daha fazla zaman geçirmesini sağlamak, bu sendromun etkilerini azaltmada önemli adımlar olarak gösteriliyor.
Bağımlı anne sendromu, sadece çocuk için değil, anne için de psikolojik bir sorun haline gelebiliyor. Bu nedenle erken farkındalık ve profesyonel destekle, çocukların sağlıklı bir birey olarak büyümesi sağlanabilir.