DEMET İLCE / MUHABİR
Şu anda yüzümüzün gözeneklerinin derinliklerinde yüzlerce ya da binlerce minik sekiz bacaklı hayvan yuvalanmış durumda; benim yüzüm, senin yüzün, en yakın arkadaşının yüzü ve bildiğin ya da sevdiğin hemen hemen tüm diğer yüzler. Bir bakıma onlar bizim en yakın arkadaşlarımızdır.
Bu hayvanlar akarlardır; örümcekler ve kenelerle akraba olan küçük örümceklerdir. Çıplak gözle görülemeyecek kadar küçükler, hareket ettikçe hissedilemeyecek kadar da küçükler. Çok fazla hareket ettikleri söylenemez: Yüz akarları en büyük münzevilerdir ve muhtemelen hayatlarının çoğunu baş aşağı tek bir gözeneğin içinde yaşarlar. Aslında vücutları bir gözeneğin iç kısmına benzemektedir; evrim uzun zaman önce onları sekiz saçma derecede küçük bacağı olan dar tıkaçlara indirgemiştir.
Yüz akarları ilk kez 1841'de insanın kulak kanalında keşfedildi; kısa süre sonra kaşlarda ve kirpiklerde bulundu. O zamandan beri, onların yalnızca kaş ve kirpiklerden oluşan yüksek ormanlar arasında değil, aynı zamanda avuç içi ve ayak dipleri dışında vücudumuzun her yerindeki kısa, ince tüylerden oluşan savanlarda da yaşadıklarını öğrendik. Bu kılların bulunduğu yağ üreten gözenekler, içlerinde yaşayan akarlar gibi yüzde de özellikle yoğundur.
Belki daha da şaşırtıcı olanı, gözeneklerimizin her ikisi de Demodex cinsinden en az iki farklı akar türüne ev sahipliği yapmasıdır. İkisinden daha kısa ve daha kısa olanı D. brevis'tir; kabaca bir karikatür mağara adamının taşıyabileceği sopaya benziyor ve yağ bezlerinin derinliklerine yerleşmeyi tercih ediyor. Diğeri ise daha uzun ve daha ince olan ve cilt yüzeyine daha yakın olan kıl foliküllerinde sarkan D. folliculorum'dur.
Bilim insanları, akarların çoğu yetişkin insanın gözeneklerinde yaşadığını ancak çıplak gözle fark edilemeyecek kadar küçük olduklarını söylüyor. Yazarın yüzünden alınan bu D. folliculorum akarının mikroskop altında sekiz bacağını kıvırdığı görülebilir. Akarlar, keneler ve örümceklerle akraba olan eklembacaklılardır.
Her iki akar türü de o kadar ev sahibidir ki, bilim insanları onları ister esaret altında ister insan yüzünün vahşi doğasında gözlemlemekte zorluk çekerler. Sonuç olarak hayatları hakkında çok az şey biliyoruz. Kesin görünen birkaç şeyden biri de yüz akarlarının tüm yaşamlarını insan vücudunda geçirmeleridir, bu da onların tüm günlük işlerini burada yürüttükleri anlamına gelir.
Bu, akarların zorunlu olarak yüzümüzde ürediği ve parlak ışıktan hoşlanmadıkları için büyük olasılıkla gecenin karanlığında bir eş bulmak için ortaya çıktıkları anlamına gelir. Ayrıca gözenek içinde bulunan her şeyi, muhtemelen ölü deri hücrelerini ve yağlı sebumu da yiyorlar.
Bu aynı zamanda yüz akarlarının yüzümüze dışkı yaptığını da gösteriyor. Bilim insanları uzun bir süre yüz akarlarının anüslerinin olmadığını (belki de bir hayal ürünü) ve atıkların ölene kadar vücutlarında biriktiğini düşündüler. Ancak 2022'de araştırmacılar, mikroskopla çekilmiş ve yüz akarının minicik anüsünü ortaya çıkaran fotoğraflar yayınladılar. Keşif ayrıca bir akarın ölümü üzerine ani ve büyük miktarda atık salınımının cilt iltihabına neden olabileceği fikrini ortadan kaldırdı.
Araştırmacılar Moleküler Biyoloji ve Evrim dergisinde, akarların çeşitli cilt rahatsızlıkları nedeniyle haksız yere suçlandığını bildirdi. Bilim insanları, Demodex genetiğinin zararlı parazitler olmak yerine, akarların insanlarla simbiyotik bir ilişkiye doğru evrimleştiğini öne sürdüğünü söylüyor. Aslında bu onların nihai yıkımı olabilir. Akarlar, insan konakçılarına daha bağımlı hale geldikçe, türlerinin hayatta kalması için ihtiyaç duyduğu genetik çeşitliliği kaybediyorlar. Araştırmacılar bir noktada "türlerin evrimsel süre boyunca hayatta kalmalarının söz konusu olabileceğini" yazıyor.
Her iki akar türü de o kadar ev sahibidir ki, bilim insanları onları ister esaret altında ister insan yüzünün vahşi doğasında gözlemlemekte zorluk çekerler. Sonuç olarak hayatları hakkında çok az şey biliyoruz.
