DEMET İLCE / MUHABİR
Pandora yaratılırken Tanrıların her biri tarafından benzersiz bir nitelik bahşedildi. Dolayısıyla onun adı 'her şeye bahşedilen' veya 'her şeyi veren' anlamına gelir. Bazı kaynaklara göre kendisine iğne işi ve dokumacılığı Athena öğretmiştir. Tanrıça Afrodit 'başına zarafet saçar, uzuvlarını yoran acımasız özlem ve kaygılar saçardı'. Tanrıların habercisi Hermes, ona 'utanmaz bir akıl ve aldatıcı bir tabiat'ın yanı sıra, 'yalan ve kurnaz sözlerle' retorik gücü de vermişti. Ona Hayır Kurumları tarafından kolyeler ve giysiler, mevsim tanrıçaları Horae tarafından ise çelenkli bir taç verildi.
Ancak Pandora'nın şöhreti, Hesiodos'un MÖ 700'lerden kalma İşler ve Günler şiiriyle bağlantılı daha uğursuz bir olaydan kaynaklanıyor. Yoğun meraktan etkilenen Pandora, talimatlara uymaz ve yasak bir kavanozu açar. Ancak itaatsizliği çok geçmeden geri teper çünkü kavanoz açıldığında, 'sayısız bela' dünyaya yayılır; insanlığa eziyet eden bir dizi fiziksel ve duygusal lanet. Hesiodos'un ifadesiyle artık kara ve deniz 'kötülüklerle doluydu'.
Bu hikaye zamanla bir deyim olarak tarihe karıştı. Kavanoz, herhangi bir büyük ve beklenmedik sorun kaynağının veya değerli gibi görünen ama sonradan lanete dönüşen bir hediyenin temsilidir.
Antik Yunan mitolojisinin en yanlış anlaşılan figürlerinden biri hakkındaki gerçek.
Sanatsal bir ilham
Pandora'nın görüntüleri Yunan çömlekçiliğinde MÖ 5. yüzyıl gibi erken bir tarihte ortaya çıkmaya başladı ve Pandora'nın öyküsünün draması, tarih boyunca daha sonraki şairler, oyun yazarları, ressamlar ve heykeltıraşlar için zengin bir ilham kaynağı oldu.
Bununla birlikte, kavanoza genellikle kutu olarak atıfta bulunulduğundan, Hesiodos'un orijinal anlatımından bir miktar sapmıştır. Bu büyük ölçüde, büyük bir saklama kavanozu olan ' pithos'un 'kutu' (orijinali ' pyxis'tir) olarak yanlış çevrilmesine atfedilir. Bu, Hesiod'un eserini tercüme eden hümanist bilim adamı Rotterdamlı Erasmus'un yaptığı bir hataydı. Ancak 'Pandora'nın Kutusu' fikrinin ("Pandora'nın Kavanozu" yerine) ortaya çıkmasına neden oldu.
Bu bölümden ilham alan sanatçılardan biri de 16. yüzyıl Fransız ressamı ve oymacısı Jean Cousin the Elder'dı.1540'lardan kalma (şimdi Louvre'da) ' Eva Prima Pandora' adlı tablosu onun başyapıtı olarak kabul ediliyor. Uzakta bir kasaba ile doğal bir manzara içinde uzanmış çıplak bir kadını tasvir ediyor.
Bir kafatasının üzerinde dinlenirken sağ elinde bir elma dalı tutuyor ve bir yılanın sol elinde dönmesine izin veriyor. Bu açıkça Havva'dır, ilk günahın ve insanlığın düşüşünün simgesidir. Ancak Kuzen, Pandora'nın dünyaya günah getiren hatasını ima eden 'Eva Prima Pandora' yazan bir tabela da bırakıyor. Her iki kadın da ortak bir temayla bağlantılıdır: kusurlu kadınlıkları ve bu resimde olduğu gibi, kadınsı baştan çıkarma-insanlığın çöküşüne neden olmak.
Rönesans döneminde yaygın olan bu lanetleyici görüş, sonraki yüzyıllarda Pandora'nın merakının doğal bir insan içgüdüsü olduğunu ileri sürerek bazı çürütmelerle karşılaştı. Bazıları suçu kavanozun açılmasından sorumlu kişi olarak Pandora'nın kocası Epimetheus'a yöneltti. Fransız şair Isaac de Benserade de 1676'da öykünün bir şiirini kaleme alarak kaygısız bir hava kattı:
Bir kavanozun içinde,
tanrıların isteğiyle kapatılmış iğrenç bir hazine var:
Her gün olmayan bir hediye,
Sahibinin yalnızca Pandora'sı;
Ve gözleri, bu elinde, Yakınlara ve uzaklara uçarken
ülkenin en iyilerine hükmediyor; Güzellik bir kavanozun içinde kapalı kalamaz . Biri onun gözünü aldı, baktı onu bu kadar sevindiren şeye Ve ortaya çıktı keder ve keder Hiçbir zaman kurtulamayacağımız, Çünkü cennet bunu kavanozun içine gizlemişti.
Ön-Rafaelciler
19. yüzyıla gelindiğinde Pandora'nın trajik hikayesi, Raphael öncesi sanatçılar arasında, özellikle de Rossetti arasında popüler hale geldi. Pandora'nın portresi, onun kırmızı cüppeli, etkileyici bir bakışı ve mücevherli tabutun etrafına sarılı parmaklarını, kötü ruhların bir duman bulutu içinde kaçmasını tasvir ediyor.
Bu tutkulu, baştan çıkarıcı tasvir-orijinal hikaye gibi- günahla bağlantılıdır, çünkü model bir aşıktır, Jane Morris - Rossetti'nin arkadaşı William Morris'in karısı. Jane'in uzun, hüzünlü yüzü, geniş gözleri ve koyu renkli bukleleri, Ön-Rafaelci sanatçılar için ideal güzelliğin vizyonuydu.
Raphael öncesi üslubu benimseyen bir diğer sanatçı John William Waterhouse da 1896'da Pandora'ya bir tuval adadı. Bu, antik Yunan ve Arthur mitolojisindeki kadın tasvirleriyle tanınan eseriyle uyumluydu.
Bu resimde Pandora, mistik bir ormanlık sahnede, baştan çıkarıcı derecede altın ve süslü kutuyu yakından görmek için diz çökmüş güzel bir bakire olarak tasvir edilmiştir. Ama bu gençlik, güzellik ve huzur ortamı çoktan bozuldu. Pandora farkında olmasa da kutudan ince bir duman fışkırır; kötü ruhlar insanlığa sonsuza kadar eziyet etmekte özgürdür.
