Nihat Nasır - Muhabir
Bu çabaların bir parçası olarak, Watson ve asistanı Rosalie Rayner, insanların korku tepkilerinin nasıl geliştiğini anlamak için bir dizi deney gerçekleştirmeye karar verdiler. Bu deneylerin en ünlülerinden biri, genellikle "Küçük Albert Deneyi" olarak bilinen araştırmadır.
Amerikalı psikolog John Broadus Watson, insanların korku tepkilerinin doğuştan mı yoksa sonradan mı edinildiğini araştırmak için çalışmalara başladı. Watson ve asistanı Rosalie Rayner, bu soruya yanıt bulmak için bir dizi deney yapmaya karar verdiler.
SEKİZ AYLIK BİR BEBEĞE DENEY YAPMAYA KARAR VERDİLER!
Deneylerine başlamadan önce, araştırmacılar, John Hopkins Hastanesi kreşinde oynayan çocukları gözlemlemeye başladılar. Sonuç olarak, 8 aylık sağlıklı bir bebek olan Albert ile bir deney yapmaya karar verdiler.
Öncelikle, Albert'a farklı nesneler ve durumlar göstererek tepkisini incelediler. Albert, gördüğü nesnelere karşı herhangi bir korku göstermedi, hatta gülümsedi.
İLK ETAPTA LABORATUVAR FARESİ
Sonrasında, Albert bir odada yalnız bırakıldı ve üzerine beyaz bir laboratuvar faresi salındı. Albert, fareye karşı herhangi bir korku göstermeyip onunla oynamaya başladı.
Daha sonra, fareye her dokunduğunda, araştırmacılar çekiç ve çelik çubukları birbirine vurarak rahatsız edici sesler çıkardılar. Albert bu seslere maruz kaldığında ağlamaya başladı. Bu deney birkaç gün boyunca tekrarlandı ve sonuç olarak Albert, fareye dokunduğunda korkmaya başladı.
SON AŞAMADA TÜYLÜ KIYAFET DENEYİ
Deney ilerledikçe, Albert beyaz ve tüylü nesnelerle karşılaştığında korkmaya başladı. Psikologlar, son olarak tüylü kostümler giyerek odaya girdiler ve Albert'ın korkusunun arttığını gözlemlediler.
Küçük Albert deneyi, koşullu korku kavramını kanıtladı, ancak bebeğin ruh sağlığı üzerindeki etkileri tartışmalara neden oldu. Küçük Albert'in annesiyle ilgili farklı rivayetler olsa da, deneyin etik açıdan sorgulanması devam etmektedir.
