Doğumdan sonra anne kediler yavrularıyla güçlü bir bağ kurarlar, ancak bu bağ yavru kedilerin yetişkinlik dönemine gelmesiyle genellikle zayıflar. Yavru kediler annelerinden ayrıldıklarında, onları unuturlar ve aynı şekilde anne kediler de yavrularını hatırlamazlar. Bu durum, kedilerin doğal yaşamlarındaki sosyal ilişkilerin ve evrimsel geçmişin bir sonucudur.
Kedilerin anti-sosyal davranışları, onların genellikle yalnız yaşamayı tercih etmelerinden kaynaklanır. Vahşi doğadaki kediler, genellikle kendi başlarına yaşarlar ve büyük alanları kontrol ederler. Bu nedenle, ailevi ilişkiler ve bağlar genellikle yetişkinlik dönemine kadar sürer ve daha sonra sona erer. İnsanlar gibi karmaşık sosyal ilişkilere ihtiyaç duymayan kediler için, aile bağları büyüdükçe önemsiz hale gelir.
Kedilerin birbirlerini hatırlamaları, kokularına dayanır. Kedilerin koku alma duyusu insanlarınkinden çok daha güçlüdür ve bu duyuları, diğer kedileri tanımalarına ve birbirleriyle iletişim kurmalarına yardımcı olur. Ancak, kedilerin kokuları zamanla değişebilir, bu da onların birbirlerini tanımalarını zorlaştırabilir. Yavru kedilerin annelerinden ayrıldıklarında, kokuları da değişir ve bu da onların birbirlerini hatırlamalarını zorlaştırır.
Sonuç olarak, kedilerin sosyal yapıları ve iletişim dinamikleri, insanlarınkine benzer değildir. Kokularına dayalı bir iletişim sistemi ve anti-sosyal davranışları nedeniyle, kediler genellikle birbirlerini hatırlamazlar ve anne yavrular ilişkileri yetişkinlik dönemine kadar sürer.
