Kasırga Helene'in Kuzey Carolina'nın bazı bölgelerini yıkıcı sel baskınlarıyla sular altında bırakmasının üzerinden birkaç gün geçti. Ölü sayısının artması ve yüzlerce kişinin hâlâ kayıp olmasıyla birlikte, tüm topluluklar büyük kayıpların ardından toparlanmaya çalışıyor ve bazıları için dar bir kaçış yaşandı.
40 yıldan uzun süredir Boone kasabasındaki karavanında yaşayan Nancy Berry için burası, ailesi ve arkadaşlarıyla anı biriktirdiği bir sığınaktı. Ancak Kasırga Helene'nin birkaç saat içinde her şeyi yok etmesiyle birlikte, 77 yaşındaki Berry, geride kalanları kurtarmaya çalışıyor. Su baskınından hâlâ ıslak olan yatağının üzerinde, kim olduğunu ve nereden geldiğini hatırlatan hatıraları yerleştiriyor. Yığının tepesinde ise üç yıl önce Covid'den ölen oğlunun ölüm belgesi var.
Berry'nin büyük yeğeni onu kurtardı, yaklaşık 1 metre derinliğindeki sulara karşı birlikte mücadele ettiler. “Beni sürekli aradılar – cep telefonları sayesinde. Uzun zaman önce bu yaşansaydı, ne olacağını kim bilebilirdi?” diye hatırlıyor Berry.
Berry'nin yeğeni, onu eşyalarını yüksek yerlere koyarak kurtarmaya çalışırken buldu. “Hadi çık. Çıkmalıyız!” dediğinde, Berry “Geliyorum, geliyorum!” diye cevap verdi. Cüzdanını kaptı, büyük yeğeni onu başının üzerinde taşıyarak Berry’yi güvenli bir yere götürdü. “O güçlü biri, beni itip çekiyordu ve o su...,” dedi Berry titreyerek, “Hiç hoş bir an değildi.”
Sel suları yükselirken, Berry'nin sokağındaki diğer sakinler ise botlarla kurtarıldı.
Boone, yaklaşık 20 bin nüfuslu, dağların arasında saklı kalmış nispeten sakin bir yer. Şehrin manzarasını, bulutlara yükselen yeşil ağaçların altından akan dereler ve nehirler süslüyor. Kasaba aynı zamanda fırtınadan etkilenenler için Appalachian State Üniversitesi’nin bir tesisinin acil durum barınağı olarak kullanıldığı bir yer.
Kuzey Carolina Eyalet Üniversitesi'nde iklim uzmanı olan Kathie Dello'ya göre, batı Kuzey Carolina, okyanusa yaklaşık 482 km uzaklıkta olsa da fırtınalara yabancı değil. Yakındaki Carusoe kasabasında altı kişinin öldüğü “yıkıcı” bir sel yaşanmıştı, ancak Dello'ya göre böyle bir durum daha önce yaşanmadı. Şu ana kadar en az 180 kişi hayatını kaybetti ve 600'den fazla kişi hâlâ kayıp. Binlerce kişi elektriksiz ve temiz su kaynakları tükenmek üzere.
Bölgeye 6.000 Ulusal Muhafız ve 4.800 federal yardım görevlisi gönderildi, ancak birçok kişi bu yardımların yetersiz olduğunu ve büyük oranda kurtarma çabalarının gönüllülere kaldığını belirtiyor. Green Valley İtfaiye Şefi Kennie McFee, “Burada esas olarak komşular birbirine yardım etti,” dedi.
Kasırga öncesinde bile zayıf mobil ağ ve Wi-Fi hizmeti olan, yoksulluk ve zorlu kırsal yollar nedeniyle bölgeden çıkmanın zor olduğu bu dağlık topluluklarda insanlar ciddi zorluklar yaşadı. Green Valley’de ismini vermek istemeyen bir kadın, fırtınadan beş gün sonra hâlâ elektrik ve dış dünya ile iletişim olmadığını söyledi. Tek işleyen cihazı, onlarca yıllık pille çalışan bir radyo anteniydi.
“Dağlarda yetiştirildiyseniz, duruma katlanırsınız,” dedi. BBC ile konuşurken, yolu üzerindeki aile üyelerinden haber getiren bir araç yaklaştı. Fırtına başladığından beri onları görmemiş veya onlardan haber alamamıştı. “Hepsi iyiydi, bir şükür daha,” dedi.
25 yaşındaki Nicole Rojas, kısa süre önce Tennessee’den Kuzey Carolina’nın Vilas kasabasına, dağların tepesindeki uzak bir eve taşındı. Kendisi, “şebeke dışında” bir yaşam sürüyordu. “Biraz o yaşam tarzıma devam etseydim keşke,” dedi. “Çünkü her zaman içme suyum, duş suyum, yiyeceğim vardı.”
Şimdi ise ev arkadaşlarıyla birlikte haftalarca elektriksiz kalacaklar gibi görünüyor. Dağdaki tek giriş çıkış yolu ise dar, ağaç dolu bir yoldan ibaret. “Topluluktaki beyefendiler testereleri ve traktörleriyle tüm ağaçları temizlediği için dışarı çıkabildim,” dedi.
Rojas, fırtına sırasında evindeydi ve komşuları tüm cumartesi boyunca yolu temizledikten sonra pazar günü şehre gitmeyi başardı. Aynı evde yaşadığı Karen ise kaos sırasında böcek sokması nedeniyle yaşamı tehdit eden bir alerji krizi geçirdi ve malzemelerle geri döndü. Rojas ise Boone'da kaldı ve yerel bir sağlık mağazasında çalıştı. Çarşamba günü, daha fazla malzemeyle eve dönmeyi planlıyor.
Rojas, iş yerindeyken, başka bir müşterinin hikayesini duyduktan sonra yaşadığı her şeyin etkisiyle çöktüğünü söyledi. “Kamyonla ceset toplayan bir aracın yanından geçmek zorunda kaldığını ve ağlamaya başladığını söyledi,” dedi. “İşte o an ben de tamamen yıkıldım.”
“İnsanların korku hikayelerini duyuyorsunuz, nasıl evlerinin tamamen dağdan aşağı kaydığını anlatıyorlar.”
“Kıyametten kurtulmuş gibi hissediyorum.”
