DEMET İLCE / MUHABİR
Çocuklarımıza itaatkar olmayı öğretme eğilimindeyiz, ancak onlara "hayır" demeyi ve "hayır"ı yanıt olarak kabul etmeyi öğretmek önemlidir
Nasıl ve ne zaman “hayır” diyeceğinizi bilmek çok önemli bir beceridir. Çocuklukta bu beceriyi en sevdiğimiz oyuncakları diğer çocuklardan korumak için kullanabiliriz, yetişkinlikte ise kişisel sınırlarımızı korumamıza yardımcı olur. Çocuğunuza hoşlanmadığı bir şeyi yapmayı reddedebileceğini bilmesi önemlidir ancak aynı zamanda başkalarının da aynı şeyi yapabileceğinin farkında olmalıdır.
Başarıya ulaşmak için yeteneğin önemli olduğunu düşünme eğilimindeyiz, ancak gerçekte sadece ısrarcı olmanız gerekiyor
Dedikleri gibi azim her zaman yarışı kazanır. Yeterince ısrarcı olursa ve yeterli zamanı ayırmaya hazır olursa, hemen hemen herkes resim yapmayı, şarkı söylemeyi veya dans etmeyi öğrenebilir. Elbette bazı insanlar fen bilimlerine daha yatkınken diğerleri dilleri veya edebiyatı tercih eder, ancak belirli bir yeteneğe sahip olmadan hemen hemen her şeyi nasıl yapacağınızı öğrenebilirsiniz.
Onlara zorluklardan ve başarısızlıklardan kaçınmayı öğretiyoruz, ancak bunun yerine başarısızlıkla nasıl başa çıkacaklarını öğretmemiz ve kendi hatalarından ders almalarına izin vermemiz gerekiyor
Elbette çocuklarımızın kendi hatalarımızı tekrarlamasını ve yenilerini yapmasını istemeyiz. Ama herkes hata yapar, bu normaldir. Çocuğunuzun kendi kararlarını vermesine ve hatalarından ders almasına izin vermek daha iyidir.
Duygularını yaşamalarına izin vermek yerine onlara büyük oğlanların ve kızların ağlamayacağını söyleme eğilimindeyiz
Ağlamak stresi azaltmanın yollarından biridir ve hem çocuklar hem de yetişkinler için önemlidir. Bir bebek ağladığında birçok ebeveyn yanlış bir şey yaptığını düşünerek rahatsız olabilir. Bu, güçlü bir duygusal tepkiye neden olan bir ebeveynlik tetikleyicisidir. Duygularınızı bastırmak değil, onları yaşamak önemlidir ve bu hem yetişkinler hem de çocuklar için değerli bir deneyimdir.
İstedikleriyle arkadaş olmak çok daha iyiyken, tüm yaşıtlarıyla arkadaş olmaları gerektiğini söylüyoruz
Çocuklarınızı bir kampa ya da spor grubuna gönderdiğinizde “Orada birkaç arkadaş edinin” gibi bir şey söyleyebildiğiniz muhtemelen olmuştur. Ancak bazı nedenlerden dolayı tüm çocukların iyi ve arkadaş olmaya değer olmadığını söylemeyi unutabiliriz. Bazı çocuklar da bizim çocuklarımızla arkadaş olmak istemeyebilir, bu da normaldir. Çocukların arkadaş edinmesi harikadır ama etraftaki herkesle arkadaş olmanıza gerek yoktur.
Onları yetişkinlerin her şeyi bildiğine ve her zaman haklı olduğuna inandırmaya çalışıyoruz
Çocuklar her zaman milyonlarca soru sorar ve bunların bazıları o kadar aldatıcı olabilir ki, onlara nasıl cevap vereceğimizi bilemiyoruz. Gökyüzünde kaç yıldız olduğu, Mars'ın sıcaklığı ve daha pek çok şey gibi bilmediğimiz bazı şeyler var. Burada söylenecek doğru şey "çünkü en iyisini biliyorum" değil, "birlikte öğrenelim".
Aç olmasalar bile onları tabaklarındaki tüm yiyecekleri yemeye zorluyoruz
Ebeveynler her zaman çocuklarının beslenmesi konusunda endişeleniyor gibi görünüyor ve çocuklarının asla aç hissetmediğinden emin olmak istiyorlar. Çocukları tabaklarındaki tüm yiyecekleri yemeye zorlamak sağlıkları açısından olumsuz sonuçlara yol açabilir.
Bu, dolu olsanız bile tabağınızı temizleme konusunda mantıksız bir ihtiyaç uyandırır ve sonra neden daha sonra ağırlıkla mücadele ettiklerini merak ederiz, ancak siz aniden tabağı çevirip onlara tam tersini öğretmeye çalışırsınız. "Hey, doyduğunuzda durursanız aslında daha sağlıklı olur" demek için alışkanlıklar zaten yerleşmişken neden yetişkinliğe kadar bekliyoruz?
Çocuklarımızı doktorlarla, yabancılarla vb. tehdit ediyoruz
Pek çok çocuk doktorlardan ve yabancılardan korkar, bu nedenle ebeveynler bazen bu korkuları çocuğunun uslu olmasını sağlamak için kullanabilir. Örneğin çocuklarını, uslu durmamaları halinde “acı verici enjeksiyonlarla” ya da “yabancılara vermekle” tehdit edebilirler. Aslında yapabileceğiniz en iyi şey çocuğunuza gerçeği söylemektir. Bu şekilde onlarla güvenilir ve dürüst bir ilişki kurabileceksiniz.
Onlara diğer yetişkinlerin onları kucaklayıp öpmesine izin vermenin kibarlık olduğunu öğretiyoruz
Biz de başkalarının bizimle el sıkışmasından, omuzlarımıza dokunmasından veya bize sarılmasından her zaman hoşlanmayız. Çocuklar da aynı şekilde hissediyorlar çünkü büyükanne ve büyükbabalarının veya diğer akrabalarının onları kucaklayıp öpmesinden her zaman hoşlanmıyorlar. Çocuğunuza teyzesinin kucağına oturup oturmamayı kendisinin seçebileceğini anlatmalısınız.
Bazen onları evrenin merkezi olduğu düşüncesiyle yetiştiriyoruz
Elbette çocuklarımız bizim için özeldir. Ancak tüm dünyanın onlara annelerinin davrandığı gibi davranacağını düşünmek bir hatadır; bu, çocukları kibirli ve kendini beğenmiş biri haline getirebilir .
Ebeveyn olmak kolay değil ama yine de oldukça eğlenceli. Çocuklarınıza hangi şeyleri aşılamaya çalışıyorsunuz?
