Ölüm öldürmez bazılarını, onlar ölseler de yaşarlar…
Son bir yılda hayatımda çok fazla şey ve çok hızlı değişti. Bu değişimin bir yerlerinde savrulmaktan, sarsılmaktan ve hatta yılmaktan korktuğum çok fazla an oldu. Ama sanırım bütün bunların en sarsıcısı Yavuz abinin vefatıydı. Eksik, noksan ve garip ama yalnız kaldığımı hissettim. Zira daha öncesinde ve her seferinde beni sarsacak, savuracak, aşkımı şevkimi kıracak, yazmamı durduracak her ne olduysa ya da olabilecekse yanımda hep o vardı. Anlatsam dinler, sorarsam söyler, bir yol bulamazsam yol açardı. Son bir senedir ise garip bir boşluk var içimde. Garip ama acıtan bir boşluk…
…
Daha önce Yavuz abi ile ilgili yazdığım yazıda şöyle söylemiştim:
“Kimdi Yavuz Bahadıroğlu?” sorusuna cevap vermek için çok fazla şey yazdılar. Bilenler onlarca hatıra anlattı, söyledi, yad etti, dua etti. Bana sorsalar birçok şey söylerim ama sonu hep şöyle biter Yavuz Bahadıroğlu delikanlı adamdı.
…
Yirmili yaşlarımın başında henüz yeni birkaç kitap yazmışken bütün bir cesaretle kapısına vurup da içeri başımı uzattığım o gün “gel içeri” demişti ve ben o içeriden dışarı hiç çıkmadım. Çıkarsam eksik kalırdım, çıkarsam yalnız kalırdım ve çıkarsam anlatamaz ve anlaşılamazdım. Ben hep sordum o hep söyledi. Yol açtı, yol gösterdi. Bir kez “of” demedi, “gitmem” demedi, “yoruldum” demedi.
Ben çocuktum, o bir devdi. Dimdik durdu ve dimdik gitti…
…
Âh Yavuz abi. Birine “rahmetli” demek ne kadar zormuş!
…
Şimdiyse son zamanlarda aldığım belki de en güzel haberi yazıyorum buraya ve vefanın sadece İstanbul’da bir semtin adı olmadığını görmek içimi garip bir heyecanla ve nedensiz bir hüzünle dolduruyor.
Sancaktepe’de bir okul açılıyor bu eğitim öğretim döneminde. Daha önce gitmediğim, görmediğim, bir okul. Ama benim için çok özel ve çok önemli. Bu andan sonra da hep bileceğim ve gideceğim bir yer. İsmi; Yavuz Bahadıroğlu Anadolu İmam Hatip Lisesi… Ne güzel değil mi? Çok güzel…
…
Ölüm bazılarını öldürmez, yaşar onlar. Kitaplarda yaşar, dualarda yaşar, hatırlarda ve hayırlarda yaşar hatta okullarda yaşar…
Emeği geçenler sağ olsun, Yavuz abiye bin rahmet olsun…