Ben bu sokağa ait olmak istedim. Bu ümmete ait olmak istedim. Bu ülkeye ait olmak istedim. Bu aşka ait olmak istedim. Bu davaya, bu mirasa, bu medeniyete ait olmak istedim. Çünkü; benim dışımda herkes sahip olmak istiyordu. Birileri hep sahip çık diyordu. Günün birinde sahip çıkmak isteyenler sokağı da, ümmeti de, ülkeyi de, aşkı da, davayı da kavga sebebi yaptılar. Sahibi benim dediler. Benim dediğim gibi olacak diye parçaladılar, parçalandılar.
Ümmet ve cinnet; yanyana söylemekten bile utanılacak iki kelimedir. Allahuekber diyerek üzerine bombalar sarıp masumları parçalayan ya da parçalatan dev koronun karşısında çaresizdim. Çocuklarımız uğruna yaşanacak her şeyin uğruna öldü. Sesim yetmedi, sesimiz yetmedi. Oysa anlatmak istediğim sadece bir cümleydi. O cümleyi kurdurmadılar. Her şeyin sahibi Allah’tır.
“Ne olursanız olun
yine de gelin” ama
olduğunuz gibi kalmayın dedi usta
Hakikat kalesi burcunda
Sahip çıkarak
Ulubatsız kalmış bayrağa
Ey tanrının halifesi
İnsan
Ey şeytanın gölgesi
İnsan
Sıyrılıp etten ve eşyadan
Soysuz
Irksız
Şiirsiz
Damarlarıma karışın
Belki olmayan adresi sorarak
Esmer, kumral ve sarışın
Çıldırıp saçlarınızı boyayarak
Gözümdeki kanlı sokağa
Bir bomba da siz atın
Atın ki tutuşsun cehennem
kırıldığı yerden kopsun ihanet
sistem ve örgüt
üretim, makine, ticaret
değil uygarlık dediğim
Bir anla
ses ve estetik
ruh ve kıyam
diriliş
kendi kanından
sökülüp parça parça
bir beden olmaktır
o bedene sahip değil
ait olmaktır
Ey tanrının halifesi
insan
Bu şiir elele yolumuz olsun
Ey şeytanın gölgesi
insan
Kelimelerim sana
Ateşlerden barikat olsun