Babalar gününde aldı beni bir türkü, diyar diyar, bütün bir islam coğrafyasını gezdirdi…
Eskiden babalar ağlamazdı diyorlar, yada ağlardıda ağladığını kimselere göstermezdi.
Şimdi Babalar çaresiz, yel gibi ağlıyor.
”Baba bu gün dağlar yeşile boyandı, kimi yandı, kimi uyandı…”
Bu gün dağlar yeşile değil, tüm aziz islam coğrafyasında kana boyandı…
Doğuda bir baba gördüm, kokusuna doyamadığı kınalı kuzusunu bir terör örgütüne kaptırmış, dinine, vatanına düşman etmiş, hem kınalı kuzusuna, hem vatanına, hem dinine kaderine ağlıyor, hemen yanı başında bir baba, kınalı kuzusunun naşı sarılı al bayrağa tutunmuş ağlıyor…
Güneyde bir baba gördüm, hem kınalı kuzusu, hem vatanı, hem yüreği paramparça ağlıyor…
Doğuyu, batıyı, kuzeyi ve güneyi, dört bir yanı gezdim aziz islam coğrafyasının babaları ağlıyor…
Şeytan öyle bir düzen kurmuş ki, evladını, dinini imanını, namusunu izzetini çalarak, Kürt’ü Türk’e, Arab’ı Acem’e, Şii’yi Sünniye, Sünniyi Sünniye, kardeşi kardeşe düşman edip birbirine kırdırıyor. Allah dedirterek, Allah diyen kardeşlerini doğratıyor.
Öyle bir ateş yakmış ki içimizde şeytan, su döksem bu ateşe su yanar.
Digel sen baba olda, babalar günün kutlandığında, hüzünlenme kederlenme, ağlama…