Safevi İmparatorluğu'nun kurucusu, Erdebil'deki Safeviyye tarikatının lideri olan I. İsmail'dir (1489-1524). 1501'de Azerbaycan'da Şii bir devlet kurdu ve ardından topraklarını hızla genişletti. 1514'te Çaldıran Savaşı'nda Osmanlı ordusunu yendi ve Tebriz'i ele geçirdi. 1521'de ise Bağdat'ı fethetti.
Safevi İmparatorluğu, 16. ve 17. yüzyıllarda altın çağını yaşadı. Bu dönemde imparatorluk, güçlü bir orduya, gelişmiş bir ekonomiye ve zengin bir kültüre sahipti. Safevi hükümdarları, sanatın ve mimarinin büyük hamisi oldular ve İsfahan şehri, imparatorluğun başkenti olarak büyük bir ihtişama kavuştu.
Safevi İmparatorluğu, 18. yüzyılda iç çekişmeler ve dış saldırılar nedeniyle zayıflamaya başladı. 1736'da Nadir Şah Afşar tarafından yıkıldı.
Safevi İmparatorluğu'nun önemli başkentleri şunlardır:
Tebriz
Kazvin
İsfahan
Şiraz
Safevi İmparatorluğu'nun önemli hükümdarları şunlardır:
I. İsmail (1501-1524)
Tahmasp I (1524-1576)
Abbas I (1587-1629)
Safi I (1629-1642)
Abbas II (1642-1666)
Hüseyin (1694-1722)
Safevi İmparatorluğu'nun mirası şunlardır:
Modern İran'ın temeli
Şii Onikiciliği'nin resmi mezhep olarak benimsenmesi
Zengin bir sanat ve mimari geleneği
Fars edebiyatının altın çağı