Dost acı söyler… Burada keşke Adana kebabı kastetmiş olsaydım, fakat ne siyasi ne sportif açıdan böyle bir ortam var ülkemizde. Şehitlerimiz yuvalara ateş gibi düşüyor. İradeli, omurgalı duruşların hepsi sindirilmeye çalışıyor.
Konumuza, spor kulüplerinin kongreleri ve yapılan manipülasyonlara dönecek olursak…
Spor kulüplerinin kongreleri, önce kendi iç dinamikleri tarafından manipüle ediliyor sonra sırası ile Türkiye Futbol Federasyonu dinamikleri, bazen siyasi dinamikler ve bazen de sosyal dinamikler devreye giriyor.
Trabzonspor kongresinden söz etmek isterim. Bir önceki yazımda değindiğim gibi, güçlü bir koltuk Trabzonspor Başkanlık koltuğu. 6 Aralık’taki seçimlerde de gördüğümüz üzere ülkenin her dinamiği -askeri de- kongre salonunda nöbette olmak üzere oradaydı.
Adeta bir kaşıkçı elması elden gidiyordu, bu kadar yoğun takip altındaydı bu kongre.
Aslında hayır.
Sadece Trabzon insanının yön verme güdüsü tüm aktivasyonlarla manipüle ediliyordu.
Peki nasıl?
İktidar açık kartla Muharrem Usta’yı, iki bakan, milletvekilleri ve teşkilatının büyük kısmı ile destekledi.
Eski Bakan Faruk Özak yine derin Trabzon adına iş başındaydı.
Evet net isimler verdim, net yazdım. Artık bu yaşananlar spor kulüpleri adına yorgunluktur.
Büyük ekonomilere sahip kulüpler, delege blokları yapılarak (üye kaydı, üye aidatı yatırma), sportif taraflarından kaydırılarak; kendine gönül veren ve esas sahipleri olan taraftarlarından uzaklaştırılıp sosyal ve siyasi başka emellerin kurbanı edilmekteler.
Tüm büyük kulüplerde taraftar dışında büyük söz sahibi olan iradeler var. Bunlar bu büyük ekonomileri kontrol etmek ve onları dizginleyerek böylece sosyal ve siyasi olarak belirlenen haritalara uyum sağlamak istiyorlar.
Daha net yazacağım.
Kulüpler borç bataklarında tutularak siyasetin veya ülke derinin himayesinde bir fanusta yaşatılmaktadır.
Bunun adı spor ise bırakalım kulüpler nefes alsın nefes versin.
Piyonlar; hakemler, “iddia” ve Lig TV kaslardan kana beyne giden oksijene müdahale etmesin.
Belki demokrasi de koca bir yalandır.