Habersizce alınan ses kaydının hukuka uygunluğu

Abone Ol

Kendisine karşı suç işleyen kişinin sesini kayda almak hukuka uygun mudur?

Bir kişinin masumiyetini ya da suçsuzluğunu ispat etmek için gizlice alınan ses veya görüntü kaydı hukuken geçeli midir?

Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 217/2. maddesine göre yüklenen suç, “hukuka uygun” bir şekilde elde edilmiş her türlü delille ispat edilebilir.

Yani buradaki ispat kuralı; hukuka aykırı şekilde elde edilen delillerin ceza mahkemesinde kullanılamamasıdır.

Ancak Yargıtay içtihatlarına göre istisnai durumlarda habersizce alınan ses veya görüntü kaydı hukuka uygun bir delil olarak kabul edilmekte ve mahkûmiyet veya beraat hükmüne esas alınabilmektedir.

Örneğin telefonla hakarete maruz kalan kişi bulunduğu ortamdaki veya telefon görüşmesi sırasındaki konuşmaları kayıt altına alıp şikâyetçi olurken delil olarak kullanabilecek ve mahkemece bu kayıtlar hukuka uygun sayılarak mahkûmiyet hükmünde delil olarak kullanılabilecektir.

Yargıtay Ceza Genel Kurulu 2013 yılında verdiği bir kararında, kişinin kendisine karşı işlenmekte olan bir suçla ilgili olarak, bir daha kanıt elde etme imkânının bulunmadığı ve yetkili makamlara başvurma imkânının olmadığı ani gelişen durumlarda, karşı tarafla yaptığı konuşmaları kayda alması halinin hukuka uygun olduğunun kabulü gerektiğine karar vermiştir.

Söz konusu kararda katılanın sanıklar ile aynı ortamda ve telefonda yaptığı görüşmeleri cep telefonuna kayıt etmek suretiyle elde ettiği kayıtların, 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 135. maddesi kapsamında değerlendirmesi, bu bağlamda hâkim kararı olmadığından bahisle hukuka aykırı kabul edilmesinin olanaklı olmadığı değerlendirilerek, rüşvet istenmek suretiyle sanıklar tarafından kendisine karşı işlendiğini iddia ettiği suçla ilgili olarak, bir daha elde edilme olanağı bulanmayan kanıtların yetkili makamlara sunulmak amacıyla toplandığının, dolayısıyla hukuka uygun olduğunun kabulü gerekmektedir, denilmiştir.

Görüleceği üzere burada Ceza Genel Kurulu’nun belirlemiş olduğu kıstas “kanıtların bir daha elde edilmesi olanağının” bulunamamasıdır.