Hepimiz esaret altındayız, kölesiyiz hayatta hep bir şeylerin.
Kölelik ruhumuza işlemiş, farkında bile değiliz.
Hey, itiraz eden; kendini özgür sanan zavallı; özellikle sen!.. Özellikle sen; esirsin, kölesin, tutsaksın!..
Nefsinin esirisin, paranın kölesisin, makamın tutsağısın!..
Sahip olmak istediklerin, sana sahip olmuş, farkında değilsin!..
“Ne derler acaba” diye kahrolası bir putun var. (İsmet Özel)
Hiçbir kararını özgür iradenle alamıyorsun, hep başkaları ne der diyerek yaşıyorsun.
Putlarınla barışık yaşarken kendine yabancılaştığından bîhabersin!..
Hep bir beklenti içindesin, hiç doymuyorsun, gözün de gönlün de aç!..
Üzerine düşeni yapıp hakkına razı olmaktansa hep hak ettiğinden daha fazlasına talipsin.
Sırtını Allah’a değil de insanlara dayama kaygısındasın ve hep insanlara muhtaçsın!..
İnsanlara hüsniyete ve Allah’a teslimiyete yer yok hayatında!.. Ama en değerli olmak istiyorsun hep halk ve Hak katında!..
Memursun, amir olmak istiyorsun ama vazifeni en iyi şekilde yapıp hak ederek değil… Hep birilerinden iltimas bekliyorsun.
Makam sahibisin, koltuğunu korumak ya da terfi etmek istiyorsun. Ama bunu işini çok iyi yaparak Hakk’ın gözüne girerek değil; hep bir faninin gözüne girerek yapma peşindesin.
Çok para kazanmak istiyorsun ama bunu çok çalışarak helal yollarla elde etmek gibi bir hassasiyet taşımıyorsun. Onurunu, haysiyetini satıp karşılığında çok para kazanıyorsun.
Siyaset yapıyorsun, milletvekili, bakan, başbakan olmak istiyorsun. Ama kendinde o kabiliyet var mı yok mu hiç umurunda değil. Hep birilerinin ayağını kaydırma, hep hak etmediğin hâlde bir koltuğa oturma derdindesin. Hizmet için değil, zimmet için talipsin koltuğa.
Çocuk yetiştiriyorsun, ama onların dünyasını mamur etmek için uğraştığının yarısı kadar ahiretlerini mamur etmek için uğraşmıyorsun. Hak etmedikleri hâlde en iyi okullarda okumalarını istiyorsun, hak etmeden girdiği okulda, hak etmediği hâlde öğretmeninden en yüksek notu bekliyorsun. Edebine, adabına, imanına, kişiliğine, karakterine yapmadığın yatırımı giyimine, kuşamına, endamına fazlasıyla yapıyorsun. Evlatların için sen üzerine düşeni yapmıyorsun ama başkalarının senin evlatların için her şeyi yapmasını bekliyorsun.
Parayı bir araç olarak görmeyip amaç hâline getirmişsin. Seni kendine köle eden paranın herkese, her şeye gücünün yeteceğini sanıyorsun. Satılık olmayan şeyler olabileceğini unutmuşsun, her şeyi satın alabileceğin yanılgısındasın. Para kazanmak için kaybettiğin değerleri; değil senin servetini, dünyanın bütün servetini harcasan tekrar kazanamayacağından bîhaber bir zavallısın.
Ey köle ruhlu fani!.. Beklentin halktan değil, Hakk’tan olsun. Birinin önünde eğildikçe alçalırsın, diğerinin önünde eğildikçe yükselirsin. Birinden istedikçe kıymetini yitirirsin, diğerinden istedikçe kıymete binersin. Birinden talep ettikçe o senden uzaklaşır, diğerinden talep ettikçe O sana yaklaşır.
Ey köle!.. Sen bu putlarını yıkmadan nasıl özgürleşeceksin? Kahrolası putlarını yık, esaretten kurtul, özgürleş!..