DEMET İLCE / MUHABİR
Birçok mantar türü, birçok bitki ve hayvanın yaptığı gibi, öz savunma amacıyla toksin içerir. Çoğu canlı gibi mantarlar da çoğalabilmeleri için kendilerini hayatta tutacak mekanizmalar geliştirmişlerdir.
Mantarlar söz konusu olduğunda üreme, meyve veren gövdelerin (yer üstünde gördüğünüz kısım) büyümesini ve sporların salınmasını içerir. Ne yazık ki bunu yaparak kendilerini saldırılara karşı savunmasız bırakıyorlar! Ve hayvanlardan farklı olarak, öylece kaçamazlar.
Sporlarını bırakabilecekleri oldukça küçük bir pencereleri vardır ve birçok tür için yenildikleri takdirde sporlar kaybolur (her ne kadar sporlarını yenerek ve dışkılayarak yayan bazı türler olsa da). Zehirler ve toksinler bu nedenle yırtıcı özentileri uzak tutmada kullanışlı olabilir. Zamanla hayvanlar hangi mantarlardan kaçınmaları gerektiğini ve hangilerini yemenin güvenli olduğunu öğrenirler.
Ancak bu listede göreceğiniz gibi bazen hatalar yapılabilir. Zehirli mantarlar yenilebilir mantarlarla karıştırılabilir ve bazen ölümcül sonuçlara yol açabilir. En tehlikeli ve ölümcül mantarlardan (ve diğer mantarlardan) on tanesi hakkında bilgi edinmek için okumaya devam edin.
En zehirli 9 mantar
Ölüm şapkası ( Amanita phalloides )
Bu kötü şöhretli ve son derece zehirli mantarların uygun bir şekilde endişe verici bir adı vardır. Avrupa genelinde, özellikle meşe veya kayın ormanlık alanlarında bulunan ölüm şapkaları, tüm ölümcül mantar zehirlenmelerinin çoğunluğundan sorumludur. Bunun nedeni kısmen, ne yazık ki Sezar mantarı gibi yenilebilir ve popüler olarak tüketilen birçok türe benzemeleridir.
Görünüşe göre tadı da oldukça hoş. Yutulması karaciğer yetmezliğine, böbrek yetmezliğine ve ölüme yol açar. Avcı toplayıcılar çok dikkatli olun! Bununla birlikte, ölüm şapkası ölümlerinin tümü tesadüfi değildir; ancak, MS 54'te Roma İmparatoru Claudius'un karısı Agrippina tarafından öldürülmesi de dahil olmak üzere bir dizi ünlü suikastta bu mantarlardan şüphelenilmektedir.
Amanita bisporigera, A. ocreata, A. virosa
Ölümcül bir adı paylaşan, yok edici melekleri paylaşan, birbirine yakın üç türden oluşan bir grup, Avrupa ve Kuzey Amerika'daki ormanlık alanlarda, çimenli çayırlarda ve çimlerde bulunabilir. Ölüm şapkaları gibi beyaz bir şapkaları ve solungaçları vardır ve aynı zamanda ölüm şapkaları gibi amatoksin içerirler. Amatoksinler kan dolaşımında dolaşan ve hücre metabolizmasını bozan, dolayısıyla karaciğer ve kalp dahil birçok organa zarar veren son derece toksik bileşiklerdir. Çok küçük bir miktar bile ölüme yol açabilir; örneğin, yok edici bir melek başlığının yarısı kadar küçük bir miktarda bulunan miktar.
Pholiotina rugosa
Bu zehirli bileşikleri paylaşan bir diğer tür ise Kuzeybatı Pasifik'te yaygın olan, ancak Avrupa, Asya ve Kuzey Amerika'da da bulunan, oldukça sıradan görünümlü, kırmızı-kahverengi bir mantar olan Pholiotina rugosa'dır . Benzer konik kahverengi başlıkları nedeniyle bazen Psilocybe veya sihirli mantarlarla karıştırılırlar.
Ancak bunlarla kötü bir yolculuktan çok daha fazlasını elde edersiniz. Yutulduktan yaklaşık 6 ila 24 saat sonra, çok kötü mide-bağırsak semptomları yaşarsınız; bunlar genellikle başlangıçta gıda zehirlenmesiyle karıştırılır, ardından hızla karaciğer yetmezliği gelir ve eğer şanssızsanız, sonunda ölüm olur.
Cortinarius türleri
Bir sonraki zehirli mantar grubunun sizi öldürmesi çok daha yavaştır. Bu, 2000'den fazla türden oluşan büyük bir cinstir, yalnızca bir kısmı zehirlidir, ancak bunları ayırt etmedeki zorluklar nedeniyle hepsine karşı dikkatli olmanız gerekir. Ancak Cortinarius rubellus (ölümcül ağ şapkası) ve Cortinarius orellanus (aptalların ağ şapkası) gerçekten seçmek istemeyeceğiniz türlerdir.
Bunların her ikisi de böbrekleri etkileyen mikotoksin Orellanini içerir. Bu toksinin etki göstermesi sinsice uzun bir zaman alır; yutulduktan sonra iki haftaya kadar semptomlar görülmez; bu süre zarfında bu konuda fazla bir şey yapmak için çok geç olur; böbrek hasarı çoktan oluşmuştur. Bilinen bir panzehiri yoktur ve öncelikli tedavisi hemodiyalizdir. Tedavi edilmezse ölüm meydana gelir.
Sonbahar Takkesi ( Galerina Marginata )
Galerina marjinata, kendisine bir sürü alçakça gelen isim kazandı. Ürkütücü sonbahar takkesinin yanı sıra, ölümcül takke ve hatta cenaze çanı olarak da bilinir! Bu listede yer alan pek çok kişi gibi, karaciğer ve böbrekleri bozan amatoksinlerle doludur ve yutulması ciddi gastrointestinal rahatsızlıklara, organ yetmezliğine ve hatta hızlı bir şekilde tedavi edilmezse ölüme yol açmaktadır.
Pholiotina rugosa'da olduğu gibi, bu küçük kahverengi türün dahil olduğu birçok ölümcül zehirlenmenin, toplayıcıların onları halüsinojenik mantarlarla karıştırması nedeniyle meydana geldiğinden şüpheleniliyor. Kuzey Yarımküre boyunca bulunurlar ve genellikle kozalaklı ağaçların üzerinde veya yakınında küçük kümeler halinde büyürler.
Ölümcül Dapperling ( Lepiota brunneoincarnata )
Gösterişli bir şekilde adlandırılan bu mantar ne yazık ki ateş mercanı kadar endişe verici bir renge sahip değil veya kolayca tespit edilemiyor. Zararsız beyaz-kahverengi görünümü, birkaç farklı yenilebilir türle kolaylıkla karıştırılabileceği anlamına gelir (yenilebilir gri şövalye ( Tricholoma terreum ) ve peri halkalı champignon ( Marasmius oreades ) dahil, kazara ve bazen ne yazık ki ölümcül zehirlenmelere yol açar. Bu mantarlar çimenlik alanlarda yetiştiğinden, insanlar kendi bahçelerinden toplarken sıklıkla bu hatalar meydana gelir. 2010 yılında aynı ailenin dört üyesi dapperling yedikten sonra öldü.
Sahte Morel ( Gyromitra türleri)
Uygun bir şekilde adlandırılan sahte kuzugöbeği kuzugöbeği neredeyse tedbirsiz bir toplayıcıyı kandırmak için tasarlanmış gibi görünüyor. Beyin benzeri başlığı ve kremsi beyaz sapıyla, değerli ve çok lezzetli kuzugöbeği mantarına çok benzer. Ancak gerçek kuzugöbeği kuzugöbeğinin aksine, sahte kuzugöbeği ölümcül bir sürpriz olan toksin jiromitrin içerir. Gyromitrin vücutta parçalandığında, roket yakıtı olarak kullanımıyla bilinen toksik bir bileşik olan monometilhidrazine dönüşür! Bu, merkezi sinir sistemine etki ederek çeşitli rahatsız edici nörolojik ve gastrointestinal semptomlara neden olur ve ciddi vakalarda ölümle sonuçlanabilir.
Sinek mantarı ( Amanita muscaria )
Belki de tüm mantarların en ikonik ve en iyi bilineni sinek mantarıdır. Bu klasik kırmızı ve beyaz benekli mantar, resimli çocuk kitaplarının, sanat eserlerinin, bahçe süslerinin ve hatta video oyunlarının temelini oluşturur. Özellikle büyülü yaratıklar, periler ve cücelerle ilişkilendirilmişlerdir.
Ancak onların daha karanlık bir tarafı da var. Bu mantarlar, hem toksik hem de psikoaktif olanlar da dahil olmak üzere birçok farklı biyoaktif bileşik içerir. Bu listedeki bazıları kadar tehlikeli ve ölümcül olmasa da, yutmaya bağlı tarihsel ölümler rapor edilmiştir ve bunların hafife alınmaması gerekir. Semptomlar tahmin edilemez ve deliryum ve halüsinasyonlardan nöbet ve komaya kadar değişebilir. Bunları yemenin getirdiği riskin bir kısmı, ara sıra ortaya çıkan ve bazen tehlikeli davranışlardan kaynaklanmaktadır.
Kahverengi yuvarlak kenarlı ( Paxillus involutus )
Bu yaygın ve sıradan mantar, bir zamanlar yaygın olarak pişirildikten sonra yenilebilir olarak kabul ediliyordu ve 1940'lara kadar Orta ve Doğu Avrupa'da yaygın olarak yeniyordu. Ancak 1944'te mantar zehirlenmesinden öldüğü bilinen tek profesyonel mikolog olan Alman mikolog Julius Schäffer'in ölümünden sorumlu olduğu anlaşıldı.
Rulo jantlar içeren bir dizi yemek yemişti. Artık mantarların, özellikle talihsiz Julius gibi uzun bir süre mantar yiyen insanlarda otoimmün reaksiyonu tetikleyebildiği biliniyor. Vücut kendi kırmızı kan hücrelerine saldırır, bu da böbrek yetmezliğine, akut solunum yetmezliğine ve hatta ölüme yol açabilir.