Alfred Lansing, kaşif Ernest Shackleton'ın 1916'da küçük bir cankurtaran sandalıyla okyanus boyunca yaptığı yolculuk hakkında "Dünya üzerindeki en korkunç okyanus parçası - ve haklı olarak öyle" diye yazmıştı. Bahsettiği yer tabii ki, Güney Amerika kıtasının güney ucunu Antarktika Yarımadası'nın en kuzey noktasına bağlayan Drake Geçidi.
Bir zamanlar kaşiflerin ve deniz köpeklerinin koruma alanı olan Drake, bugün Antarktika'ya seyahat eden sayısı giderek artan yolcular için göz korkutucu bir mücadele haline geliyor; üstelik bunun tek nedeni, onu geçmenin 48 saate kadar sürmesi değil. Çoğu kişi için "Drake sarsıntısından" sağ kurtulabilmekle övünebilmek "beyaz kıtaya" gitmenin çekiciliğinin bir parçası.
DENİZCİLERİN KORKULU RÜYASI; DRAKE GEÇİDİ
Peki, yaklaşık 50 feet'e kadar yükselen dalgaların gemilere çarptığını görebilen bu "sarsıntılara" ne sebep oluyor? Peki denizciler gezegenin en vahşi sularında nasıl geziniyor?
Oşinograflar için Drake'in, bu çalkantılı suların yüzeyinin altında olup bitenler nedeniyle büyüleyici bir yer olduğu ortaya çıktı. Ve gemi kaptanları için bu, sağlıklı dozda korkuyla yaklaşılması gereken bir zorluktur.
Yaklaşık 600 mil genişliğinde ve 6.000 metreye (yaklaşık dört mil) kadar derinliği olan Drake, nesnel olarak geniş bir su kütlesidir. Bize göre yani. Bir bütün olarak gezegene göre daha az.
OKYANUS KITALAR ARASINDAKİ BOŞLUKTAN GEÇİYOR
Turistlerin ziyaret ettiği Antarktika Yarımadası, Antarktika bile değil. Bu, uçsuz bucaksız Antarktika kıtasından kuzeye doğru dönen ve Güney Amerika'nın güney ucuna ulaşan, incelen bir yarımadadır; ikisi birbirine doğru bakar.
Bu, suyun iki kara kütlesi arasında sıkışmasıyla bir sıkışma noktası etkisi yaratıyor; okyanus, kıtalar arasındaki boşluktan geçiyor.
Britanya Antarktika Araştırması'nın açık okyanuslar sorumlusu oşinograf Alexander Brearley, "Burası rüzgarların karaya çarpmadan dünyanın dört bir yanına yayıldığı ve karanın fırtınaları hafiflettiği tek yer burası" diyor.