Destina,
Sevgili kızım,
Kaderi adına yazılı kızım,
Kaderi yazıma düşen kızım,
Yeni tanıdım seni.
Adını “ölü”ler arasında duydum, ilk.
Oysa, yaşamaya yazılı adın.
Bahara sevdalı gözlerin.
Yağmur bekliyordu avuç içlerin.
Hayata yakışırdı nefeslerin.
Destina kızım,
İsmin duadır senin.
Destina diye görmek istemiş baban seni.
Kaderi güzel bilesin isterdi, güzelliğin sana takdir edildiğini göresin.
Bilir miydin en güzel kader şarkısının adıdır Destina.
Damarımıza vuran can oldu yıllar boyu.
Dün gece ben uyurken ismin fısıldandı bana.
Âh, Destina…
Ümitlerimizi yakmaya niyetli bedbahtların bombasıyla fısıldandı ismin.
Kalbinde maviler büyütürken sen, katran karası bir acının kurbanları arasında kaldın.
“Dün gece sen uyurken yüreğim bir yıldız gibi bağlandı sana.”
Yağmur kokulu gökkubbenin altında, benim ülkemde, öldürülmemeliydi gençler.
Hiç hak etmedikleri bir infazın kurbanı olmamalıydı.
Oldu bir kere…
Özür dilerim kızım.
Özür dileriz.
Seni biz diye öldürdüler.
Biz yaşıyoruz hâlâ.
Söylemek isterdim sana Destina,
kızımdan da kızımsın bundan böyle.
Bundan önce de öyleydi aslında; bakma diyemediğime.
Biliyorum ki kızımın yerine öldürdüler seni.
Bizim kızımızsın diye kastettiler canına.
Bizdensin diye, biziz diye kıydılar ümitlerine.
Destina,
“Dün gece sen uyurken çiçeklere su verdim.”
Utandım; senin gülücüğün yarım kalmışken, kızımı kucaklamaktan utandım.
Utandım babandan; seni bize, bu ülkeye emanet edip gitmişken, babalığımdan utandım.
Tek ümidim adını “kader” diye yazdıran Kader Sahibi’nin rahmeti.
Tek tesellim, şu yeryüzünün fesadına, zalimlerin içindeki ateşe, berrak yüzünle şahitlik edişin.
Senin yüzünün aynasında utanacak onlar.
Masum hatıranın şavkında sobelendi cehennemlikler.
Senin tebessümünün duruluğunda açığa çıktı cehennemlik niyetleri.
Tükendi mazeretlerinin hepsi.
Yakalandılar kendi ateşlerine, tutuştu etekleri…
Bir daha iflah olmayacaklar; çöktü savunmaları.
Onlar ki senin yüzüne kast ettiler, yüzleri olmayacak artık “barış”ı söylemeye.
Dilleri kuruyacak, kurudu da…
Tebbet alevi sardı kemiklerini.
“İşte bu yüzden, sırf bir yüzden işte, yeni bir [ülke] verelim sana”
Seni bedel diye ödedik genç kızlarımızın geleceği adına, Destina.
Seni kabul etti Rahman kurban diye; âmennâ.
Senin şehadetinle dirilecek kaderlerimiz, Destina.
Yaşamanın hakkını vermeye ahdediyoruz Destina,
Senin ömrünün yarım kalmışlığı kadar tamamlayacağız kaderlerimizi.
Şehadetinin diriliğince dirilt bizi kızım.
Kabul et bizi kaderinin güzelliğine.