Hz. Süleyman’a iki kadın gelir. Yanlarında bir bebekle beraber. Ki Süleyman, Hz. Davut’un oğludur; adaleti ve şefkati inceler incesidir, derin hikmeti dillere destandır. Her iki kadında “Bu çocuğun annesi benim…” der. İki anne de Süleyman’dan bekler adaletli taksimi. Ne var ki, hangi kadına vermeye niyetlense bebeği, diğeri hemen atılır, “O çocuk benim; annesi o değil; yalancı o kadın!” der. Sonunda, yardımcılarından büyükçe bir bıçak ister Hz. Süleyman. “En iyisi, bebeği ikiye bölmek ve her anneye yarım bebek vermek” der. ‘Anne’lerin yüzüne bakar tekrar. Onaylarını bekler. Birisinin yüzünde bir değişiklik yoktur; razı olmuş gibidir kanlı taksime. Diğeri ise dehşetle irkilir. Yalvararak, “n’olur bebeği kesmeyin efendim” der. “İtiraf ediyorum, yalan söyledim; bebeğin annesi ben değilim!” Hz. Süleyman, bebeği, “Annesi ben değilim” diyen kadına verir. Belli ki kendi kucağında olmasa da, sağ ve salim olmasını tercih etmiştir.
O gün bugündür hikmet ehli Hz. Süleyman’ın dersini tekrarlar ve hep şöyle der: “Vazgeçemediğin şeyin sahibi sen değilsin.”
Vazgeçilmez gördüğümüz ne varsa, “Onsuz edemem” dediğimiz makam her neyse, anlayalım ki, o bize sahip olmuştur aslında; biz onun sahibi değiliz. Malımıza mal olmuşuzdur hakikatte.
İşin siyasi boyutlarında değilim. Siyasilerin işini onlar kadar bilseydim ya da bilmeyi önceleseydim, şimdi siyasi olurdum. Değilim. Eminim ki, ‘en güzel’i olacaktır.
Bakan olduğunda da, başbakan olduğunda da, benim de hazzetmediğim “Sayın” hitaplarından hazzetmeyen, en çok da “Hocam” hitabını seven Ahmet Davutoğlu’na selam olsun. Çok önceleri de makam sahibiyken de içtenlik dolu sohbetlerimiz oldu. Yazarlık hayatımın en kritik döneminde, aynı dergide (İzlenim) yazdık, yayın kurulu refiki olduk.
Ne diyordum? Hiç unutulmayacak bir ders bu… “Vazgeçebildiğin şey senindir; terk edebildiğin makam sana aittir.”
Bizim olmasını değil de, sadece olmasını tercih edip etmemekle sınanacağımız o kadar şey var ki önümüzde…
Başbakanlık? Niye olmasın?
Teşekkür ederim Hocam…
Hocamla bize kazandırdın; hocamı bize kazandırdın; seninleyiz Reis…