Yazık ettiler küçük Dolly’ye
Özgünlük nedir hiç bilemedi
Taklidi olarak doğdu
bir koyunun
Taklitçe yaşadı ve öldü
Yazık ettiler Dolly’ye
Kendi gibi olamadı hiç
‘Asıl’ olmak nasıl bir keyiftir,
Kendine ait parmak izi taşımak!
Tadamadı.
Bir şey-in kopyası olmaktı
Aldığı nefeslerin diyeti.
Üslupsuz bir şiir gibi,
Yaşadı gitti işte!
Ayıp ettiler Dolly’ye
Çok ayıp ettiler!
Tanrı böyle kıymazdı oysa
Dolly’lere
kraldan çok kralcı
insanlar gibi.
günlük gazetenin bir eki gibi
talih oyunundaki amorti gibi
pişti olmuş tasarım gibi
Başkasının izinde yürüdü gitti
Yazık oldu Dolly’ye
yedek kulübeden çıkamadan
gece gibi ay gibi yıldız gibi
sabahı bulamadan
ağaç gibi taş gibi herkes gibi
“bir ben daha yok” diyemeden
Bir başrol olamadan
Hayatı teğet geçti
başkasının omzundan
şöyle bi bakıp gitti!
MEHTAP GÜNEŞ