DEMET İLCE / MUHABİR
Diş bakımının en eski belirtisi, Hırvatistan'daki bir mağarada bulunan ve bir tür kürdan ile defalarca kazındığına dair işaretler gösteren 130.000 yıllık Neandertal azı dişlerinde bulunabilir. Ne yazık ki, tarih öncesi kalıntıların yanında gerçek bir kazma keşfedilmedi, ancak işaretlere dayanarak araştırmacılar, Neandertallerin muhtemelen dişlerinin arasındaki yiyecekleri çıkarmak için kemik parçalarını veya sert otları kullandığından şüpheleniyor.
Yaklaşık 14.000 yıl öncesine hızlı bir şekilde gidersek bilinen en eski diş hastasına ulaşırız. İtalya'da bir kaya sığınağında bulunan bu talihsiz bireyin diş çürümesinden muzdarip olduğu ve en az bir dişin çürük bileşeninin bir tür keskin taş alet kullanılarak kasıtlı olarak kazındığı görülüyor.
Eski Mısırlılar dünyanın en eski diş macununu geliştirdiğinde, M.Ö. 5000 civarında işler biraz daha karmaşıklaşmaya başladı. Daha çok diş tozuna benzeyen bu karışım, kömürleşmiş öküz toynaklarından elde edilen kül, yumurta kabukları, mür ve pomza taşı gibi bileşenler içeriyordu ve muhtemelen temizlemeden daha aşındırıcıydı; ancak en azından dişlerin etrafındaki kalıntıları temizleyebilirdi.
Persler daha sonra karışıma otlar ve balın yanı sıra yanmış salyangoz ve istiridye kabuklarını da ekledi, Romalılar ise ağız kokusunu azaltmak amacıyla kömür ve ağaç kabuğu eklediler.
En eski ilkel diş fırçaları da eski Mısır ve Babil mezarlarında bulundu ve M.Ö. 3500 civarına tarihleniyor. Modern fırçaların aksine, bu aletler aslında dişleri temizlemek için kullanılabilecek kıl benzeri düzenlemelere dönüştürmek için lifleri yıpratmak üzere çiğnenmiş ince dallardan ibaretti.
Kulağa ne kadar basit gelse de, bu çiğneme çubuklarının, misvak durumunda neem ve Salvadora persica gibi belirli ağaçlardan alındığını belirtmekte fayda var; bunların her ikisi de antimikrobiyal özelliklere sahiptir ve misvak ile ilişkili bazı bakterilerin yayılmasını yavaşlattığı gösterilmiştir. Aslında bu iki ağacın dalları günümüze kadar pek çok Asya ve Orta Doğu ülkesinde ağız bakımında kullanılmaya devam etmektedir.
Bununla birlikte, diş fırçası tutkunları için bilinen en eski geleneksel fırça muhtemelen Tang Hanedanlığı döneminde, MS yedinci ve onuncu yüzyıllar arasında Çin'de icat edilmiştir. Yaban domuzu kılından kılları ve bambu ya da kemikten yapılmış sapları olan bu eski diş fırçalarının, modern benzerleri kadar etkili olması pek olası değil ve muhtemelen çok az kişi dişlerini domuz kılıyla fırçalamayı düşündüğü için yaygın olarak kullanılmamış olabilir.
